Ο Άγιος Βασίλης δεν ήρθε για τους εκπαιδευτικούς

Είναι γεγονός ότι το μέλλον κάθε χώρας είναι άμεση εξάρτηση της Παιδείας που αυτή παρέχει στους πολίτες της. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε βεβαίως να αποτελέσει εξαίρεση από αυτόν τον κανόνα, όμως, απ’ όσο μπορεί κανείς να καταλάβει, το Υπουργείο Παιδείας δεν φαίνεται να συμμερίζεται αυτή την άποψη. Πολύ δε περισσότερο, δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται το γεγονός ότι οι ανάγκες της εκπαιδευτικής κοινότητας δεν παραμένουν στάσιμες και μάλιστα στην προ της οικονομικής κρίσης εποχή!

Η κυβερνητική πολιτική, και μάλιστα κατά την προεκλογική περίοδο την οποία διανύουμε, φροντίζει να καλύπτει τις ανάγκες ορισμένων κοινωνικών ομάδων αλλά, επιδεικτικά μάλλον, όχι των εκπαιδευτικών. Το αποτέλεσμα είναι αφενός να δημιουργούνται κοινωνικοί αυτοματισμοί και αφετέρου να υποβαθμίζεται ολοένα και περισσότερο ο σημαντικότατος κοινωνικός ρόλος των νηπιαγωγών, των δασκάλων, των καθηγητών, του ειδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού στην ειδική αγωγή και όλων εν τέλει που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η επέκταση του επιδόματος των 600€ στους εκπαιδευτικούς, η οποία αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης στη Βουλή των Ελλήνων, κατέληξε με μια εντελώς αποπροσανατολιστική απάντηση εκ μέρους της Υπουργού Παιδείας. «Ποιος χτίζει τα σχολεία;», απάντησε εμπλέκοντας και επιρρίπτοντας ευθύνη στους Δήμους, υπεκφεύγοντας των ερωτήσεων σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει κλίμα πόλωσης. Η αναφορά της μάλιστα στο επίδομα που δόθηκε στην Ελληνική Αστυνομία δεν θα μπορούσε να γίνει για κανένα άλλο λόγο παρά για τη δημιουργία αντιπαραθέσεων μέσα στην ελληνική κοινωνία, λες και οι πολίτες περιμένουν τον Άγιο Βασίλη για να τους μοιράσει σαν ‘δώρο’ αυτό που δικαιωματικά τους ανήκει και που καθημερινά παλεύουν δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό. «Ποιος χτίζει τα σχολεία;» ρώτησε γιατί ενδεχομένως δεν λαμβάνει υπ’ όψη της, ή ακόμα χειρότερα, αγνοεί το γεγονός ότι τα σχολεία χτίζονται μέρα με τη μέρα από τους υπεύθυνους λειτουργούς της εκπαίδευσης και την ειλικρινή προσπάθεια των μαθητών! Διότι, Σχολείο δεν είναι το κτήριο, Σχολείο είναι οι συνειδήσεις που πλάθουν και πλάθονται μέσα στον ιερό θεσμό της Εκπαίδευσης.

Η στασιμότητα των μισθών των εκπαιδευτικών αλλά και η γενικότερη πενιχρή οικονομική κατάσταση μέσα στις σχολικές μονάδες λειτουργούν μονάχα ως αντικίνητρα στο σημερινό σχολείο. Από την ακρίβεια που πλήττει τα νοικοκυριά δεν μπορούν να εξαιρεθούν οι λειτουργοί της εκπαίδευσης, οι οποίοι δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στο έργο τους. Πολλοί δε από αυτούς, ως αναπληρωτές, δεν αναλαμβάνουν καν υπηρεσία γιατί απλώς ο μισθός τους δεν επαρκεί για να ζήσουν! Δικαιολογίες για δημοσιονομική στενότητα την ώρα που γύρω μας χορεύουν τα δισεκατομμύρια των απευθείας αναθέσεων, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές πια.

Το ερώτημα λοιπόν που εύλογα δημιουργείται σε κάθε Έλληνα πολίτη είναι ένα: Γιατί δεν θέλετε η εκπαίδευση να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο ρου της κοινωνίας και με την τακτική που ακολουθείτε, με την ηθική και οικονομική εξόντωση των εκπαιδευτικών, αφήνετε την Παιδεία της χώρας να παρασέρνεται στο δρόμο της επικίνδυνης παρακμής; Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως οι εκπαιδευτικοί είναι οι κατ’ εξοχήν δημιουργοί αληθινών πολιτών, ικανών να κρατήσουν αύριο τα ηνία της χώρας μας γερά και με αυτοπεποίθηση. Οι εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που σμιλεύουν το μυαλό και το κάνουν ανθρώπινο. Είναι αυτοί που πλάθουν μέσα στις τάξεις τους το κοινό όραμα για το μέλλον όλων μας. Προφανώς όμως, η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας ή δεν μοιράζεται το ίδιο όραμα με τους Έλληνες ή απλώς το κρατά έγκλειστο σε κάποιους στενούς κύκλους λίγων, εκλεκτών και άριστων (;). Αλλά επειδή από τα θρανία των δασκάλων, θέλοντας και μη θα περάσουν όλοι, ένστολοι, επιστήμονες, ποιητές και πολιτικοί, κρατάμε την ελπίδα ζωντανή πως κάποιος στις υψηλές καρέκλες των κυβερνώντων θα έχει την πνευματική διαύγεια να κατανοήσει το σημαντικό ρόλο της Παιδείας σ’ αυτή τη χώρα. Ίσως όχι σήμερα. Κάποτε μπορεί…

Μέχρι τότε όμως είναι μάλλον επιτακτική ανάγκη να πιστέψουμε πιο πολύ στον Άγιο Βασίλη παρά στα θα και τις εξαγγελίες της πολιτικής ηγεσίας. Χρόνια πολλά σε όλους μας!