Είναι οι ανάπηροι «πολίτες Β΄. κατηγορίας;»

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντάρας.

Ασχολούμαι –όσο μπορώ- εδώ και πολλά χρόνια με τον κόσμο της αναπηρίας. Κυρίως από τότε που γνώρισα τον Βαγγέλη Αυγουλά και μέσα απ΄ αυτόν, τη φλόγα του και τη δραστηριότητά του, γύρισα στην παιδική μου ηλικία και στον μοναδικό παππού που γνώρισα, τον δεύτερο σύζυγο της γιαγιάς μου, έναν τυφλό «βιολιτζή» που έπαιζε συνεχώς θαυμάσια το βιολί του αν και δεν έβλεπε καθόλου.

Δυο πολύ φτωχοί άνθρωποι, εκείνος Ανδριώτης από το Κόρθι κι εκείνη πρόσφυγας από την Λετονία που πήγε άρον-άρον στην Οδησσό για να επιβιώσει, παντρεύτηκε έναν Κεφαλονίτη έμπορο που της πέθανε δυο χρόνια μετά και αναγκάστηκε να έρθει όπως όπως στην Ελλάδα με δυο μικρά παιδιά, τη μάννα μου και την υιοθετημένη θειά μου. Κατέληξε να πλένει πιάτα σε μια ταβέρνα στον Πειραιά, αγάπησε τον «βιολιτζή» της ταβέρνας, εκείνος τραυματίστηκε βαριά σε ένα καυγά,, έμεινε τυφλός, πήρε «τον ομματιών του» και πήγαν όλοι πρώτα στην Άνδρο και μετά, στην Αθήνα όπου εγκαταστάθηκαν σε μια παράγκα στου Ζωγράφου.

Όλα αυτά μπορεί και να μην σας ενδιαφέρουν τόσο αφού είναι προσωπικές μου ιστορίες. Εγώ όμως τους λάτρεψα και τους δυο και εισέπραξα τεράστια αγάπη και φροντίδα τα δύσκολα μετακατοχικά χρόνια όταν η μητέρα μου με πήγαινε τακτικά στου Ζωγράφου για να μπορεί να δουλέψει. Τεράστια αγάπη και φροντίδα από έναν τυφλό «βιολιτζή» και μιαν άπορη Λετονή που είχε ξεχάσει τα Ρώσικα και δεν έμαθε ποτέ της καλά Ελληνικά. Και ήταν ο τυφλός «βιολιτζής» που με έμαθε ν ακούω μουσική και να ζω με το τίποτα.

Η γνωριμία μου με τον Βαγγέλη ξεκλείδωσε τις παιδικές μου αναμνήσεις. Είχα μάθει να ζω δίπλα σε έναν ανάπηρο, ξαναθυμήθηκα και ευαισθητοποιήθηκα. Από τότε, όταν ήμουνα πλέον βουλευτής, άρχισα να προσπαθώ να φανώ χρήσιμος στον κόσμο της αναπηρίας γιατί χωρίς αυτόν, ούτε που ξέρω τι εσωτερικό κόσμο θα είχα αποκτήσει.

Διαβάζοντας λοιπόν μιαν επιστολή της Ομοσπονδίας Κωφών Ελλάδος που υλοποιεί εδώ και χρόνια το Πρόγραμμα Διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα (Ε.Ν.Γ.), με στόχο την κάλυψη των πάσης φύσεως επικοινωνιακών αναγκών των κωφών και βαρήκοων πολιτών και κατ’ επέκταση, την απρόσκοπτη πρόσβασή τους σε όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες, σε ισότιμη βάση με τους υπόλοιπους πολίτες αυτής της χώρας.

Ε λοιπόν, το 2020 για πρώτη φορά στην ιστορία λειτουργίας του , από το πρόγραμμα αφαιρέθηκε ο σχετικός κωδικός από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, αφήνοντάς το επί της ουσίας στον αέρα. Η Ομοσπονδία καλεί επανειλημμένως την ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου για επίλυση του κρίσιμου αυτού ζητήματος αλλά ουδεμία ενέργεια έχει γίνει..

Η Ομοσπονδία Κωφών Ελλάδος σάς έχει απευθύνει αλλεπάλληλα αιτήματα συνάντησης για τα κρίσιμα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι κωφοί – βαρήκοοι πολίτες και τα οποία χρήζουν άμεσης λύσης -όπως ο κίνδυνος διακοπής λειτουργίας του Προγράμματος Διερμηνείας- δυστυχώς χωρίς καμία ανταπόκριση, γεγονός που μας απογοητεύει ιδιαίτερα και μας προβληματίζει εντόνως. Από την 1η Ιανουαρίου 2023 οι διερμηνείς Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας, που εργάζονται για το Πρόγραμμα της Ομοσπονδίας μας και καλύπτουν καθημερινώς τις επικοινωνιακές ανάγκες των κωφών – βαρήκοων πολιτών, παραμένουν απλήρωτοι.

Δεν συνεχίζω με τα εύλογα αιτήματα. Αλλά θλίβομαι και απορώ που κωφοί, τυφλοί, κινητικά ανάπηροι, τετραπληγικοί, πάσχοντες από ανίατες παθήσεις, βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση. Όλες οι κατηγορίες αναπήρων έχουν προβλήματα και αιτήματα. Πως είναι δυνατόν; Τι θα κάνουν; Πως θα ζήσουν; Όλα τα προβλήματα που θα ισοπέδωναν τους «υγιείς» πολίτες, λύνονται με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Για να λυθεί ΕΝΑ πρόβλημα των αναπήρων, χρειάζεται να γίνει πραγματική επανάσταση;

Η παράγραφος 1 του άρθρου 61 του Ν. 4488/2017 ορίζει: «Κάθε φυσικό πρόσωπο ή νομικό πρόσωπο δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου υποχρεούται να διασφαλίζει την ισότιμη άσκηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία στο πεδίο των αρμοδιοτήτων ή δραστηριοτήτων του, λαμβάνοντας κάθε πρόσφορο μέτρο και απέχοντας από οποιαδήποτε ενέργεια ή πρακτική που ενδέχεται να θίγει την άσκηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία».

Και ακόμα: « Η ελληνική νοηματική γλώσσα αναγνωρίζεται ως ισότιμη με την ελληνική γλώσσα. Το κράτος λαμβάνει μέτρα για την προώθησή της, καθώς και για την κάλυψη όλων των αναγκών επικοινωνίας των κωφών και βαρήκοων πολιτών».

Δυστυχώς έχουμε – ως; Κράτος- συνηθίσει να θεωρούμε τους πάσης φύσεως ανάπηρους, «πολίτες Β΄. κατηγορίας». Και έρχονται εκλογές. Ούτε αυτό «συγκινεί» τους αρμόδιους;

Δημήτρης Κωνσταντάρας