Το προεκλογικό πολιτικό DEBATE (του Γιάννη Γουργιώτη)

Γράφει ο Γιάννης Γουργιώτης...

Μετά από διακομματική συμφωνία, ορίστηκε μια πολιτική συζήτηση των Προέδρων των έξι πολιτικών Κομμάτων, τα οποία βάσει των προβλεπομένων από το Σύνταγμα και την εκλογική νομοθεσία, θα συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία της 21ηςΜαΐου 2023, δηλαδή στις λίγες προσεχείς ημέρες.

Η δομή του ντιμπέιτ αφορούσε τόσο τις υποβαλλόμενες ερωτήσεις των δημοσιογράφων όσο και το περιεχόμενο των απαντήσεων κάθε προέδρου. Μια σύντομη αξιολόγησή μου των απαντήσεων που δόθηκαν συνολικά, με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δε δόθηκαν αρκετά στοιχεία πολιτικής ενημέρωσης των ψηφοφόρων, με το ελαφρυντικό εδώ, ότι σε μεγάλο βαθμό οι πολιτικές θέσεις του κάθε Κόμματος ήταν λίγο πολύ γνωστές μέσω των καναλιών, τα οποία προσέφεραν και προσφέρουν σπουδαία υπηρεσία στο κεφάλαιο της ενημέρωσης, πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα αυτό.

Τα νέα στοιχεία που ακούστηκαν ήταν ελάχιστα. Η μορφή της συζήτησης ήταν αρκετά ήρεμη, αν εξαιρεθούν μερικοί εκνευρισμοί κάποιων ερωτώμενων, οφειλόμενοι στο γεγονός ότι σε κάποιες απαντήσεις παρεισέφρησαν αναχρονιστικά πολιτικά γεγονότα που αφορούσαν πρόσωπα και καταστάσεις, όπως π.χ η ανάκληση στη μνήμη παλαιών πολιτικών ηγετών, όπως λόγου χάρη του Ανδρέα Παπανδρέου. Ήταν μια παρέκκλιση από το πνεύμα και τους στόχους της συζήτησης μια τέτοια αναδρομή, για πολλούς λόγους, ιδιαίτερα του περιορισμένου χρόνου των ερωτο-αποκρίσεων, αλλά και του διαμορφωμένου πλαισίου της συζήτησης που δεν επέτρεπε το διάλογο και τη συμπλήρωση ή τη διόρθωση, ενδεχομένως, υπό μορφή ένστασης, αναληθών ισχυρισμών κάποιου πολιτικού από τους ερωτώμενους.

Θέλω, επίσης, να σημειώσω ότι υπήρξε έντονος καταγγελτικός λόγος για το συνολικό έργο της Κυβέρνησης. Αυτή η μονομέρεια του πολιτικού λόγου, χωρίς ούτε μια τυπική αναγνώριση μιας κάποιας θετικής προσφοράς της εξουσίας υπέρ του κρατικού συμφέροντος, δεν απέχει πολύ από μια μισαλλόδοξη και υποκριτική συμπεριφορά, στης οποίας το βάθος εδράζεται η ζηλοτυπία και ο φθόνος για όσα κρύβει η αντικειμενική πραγματικότητα, την οποία θα έβλεπε ο κάθε καλόπιστος κριτής του κυβερνητικού έργου.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν και τα τρωτά σημεία του κυβερνητικού έργου της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, στοιχεία που τονίστηκαν και από τους πέντε προέδρους της συζήτησης, όπως: ακρίβεια, ενεργειακό πρόβλημα, με υπερτιμημένα προϊόντα, πετρελαίου θέρμανσης, βενζίνης, φυσικού αερίου, αισχροκέρδεια των βιομηχανιών και των διυλιστηρίων κλπ. Ο αμυνόμενος Πρωθυπουργός έδωσε τις εξηγήσεις για όλα αυτά. Οι ψηφοφόροι θα αποφανθούν για την αλήθεια ή όχι των ισχυρισμών του Πρωθυπουργού, υλοποιώντας το σκεπτικό τους μπροστά στην κάλπη.

Το θετικό, κατά την άποψή μου στοιχείο του ντιμπέιτ, αν παρακάμψουμε τις «μπηχτές» και τα «καρφώματα» κατά του Πρωθυπουργού και του Κόμματος της Ν.Δ., ήταν ότι οι συνθήκες διεξαγωγής του ντιμπέιτ δημιούργησε μια αδιόρατη προσέγγιση των Προέδρων, στις ολιγόλεπτες διακοπές της συνεδρίασης, για την αναγκαία εκτόνωση, γεγονός που ενίσχυε την πεποίθηση ότι οι κραυγές και οι σπαραγμοί των πολιτικών αντιπάλων γίνονται μάλλον για το θεαθήναι και τον εντυπωσιασμό του ελληνικού κοινού με σκοπό την επίτευξη της επιχειρούμενης πολιτικής μεταστροφής. Το δεύτερο θετικό, κατά τη γνώμη μου, στοιχείο της συζήτησης είναι ότι τούτο αποτέλεσε, ίσως, αιτία «άρσης» κάθε φοβίας ή δισταγμού για επανάληψη παρόμοιου εγχειρήματος στο πολιτικό γίγνεσθαι της Χώρας. Οπωσδήποτε είναι ενθαρρυντικά δρώμενα που αποτυπώνουν μια ελπιδοφόρα ανάνηψη του πολιτικού μας συστήματος, αν και με βραδείς ίσως βηματισμούς. Υπάρχει εντούτοις και μια προσωπική επιφύλαξη: Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μακροπρόθεσμα τι μπορεί να προκύψει στην πολιτική μας σκηνή από ενδεχόμενα απρόοπτα, από μετεωρισμούς και αμφιταλαντεύσεις των πρωταγωνιστών, από υποκειμενικές αυτό-εκτιμήσεις και ιδιοτελείς υπολογισμούς και άλλα παρόμοια. Τέτοια πρόβλεψη μπορεί να προκύπτει ή να πιθανολογείται από το γεγονός ότι το φυλετικό μας ένστικτο το προσδιορίζει και το καθοδηγεί ακατάπαυστα σύνολο εγγενών πατρογονικών, αρχαϊκών στοιχείων ανεξήγητων μεν, αδιάψευστων δε διαχρονικά. Σε αυτά ανήκει και το γνώρισμα της αλόγιστης αντίδρασης ατόμων σε περίπτωση ευθιξίας του «πιστεύω» τους, της ιδεολογικής τους ευαισθησίας, οπότε εκδηλώνονται βίαια αντανακλαστικά, ορμέμφυτα και αψιθυμικές καταστάσεις με επίκεντρο τις κυκλοθυμικές εκρήξεις τους.

Αυτές είναι οι κύριες ή οι παράπλευρες ωθήσεις που οδηγούν σε συλλογικές ρήξεις. Άοκνη προσπάθεια τιθάσευσης, εξομάλυνσης σχέσεων, καλλιέργεια φιλικής συνύπαρξης με απώθηση των επουσιώδους σημασίας διαφορών στο πολιτικό πεδίο, αλληλεγγύη και άλλες ανθρωπιστικέ προσεγγίσεις, είναι τα μέσα καθοδήγησης και αποτροπής από κάθε αρνητικό και ζημιογόνο συμβάν, που βλάπτει την Πατρίδα μας. Αναγκαία είναι η αυτοσυγκράτηση, η αυτοκυριαρχία και η πίστη σε ιδανικά που εμποδίζουν τις αθλιότητες, τις μιζέριες και τις μικρότητες που είναι αίτια κοινωνικής διάσπασης της συλλογικότητας.