Μια κλιματική δοκιμασία: Ιούλιος 2023 (του Γιάννη Γουργιώτη)

Ο μήνας Ιούλιος, ημερολογιακά έβδομος του έτους, είναι ένας θερμός, ίσως ο θερμότερος καλοκαιρινός μήνας. Τώρα, στη λήξη της εφετινής του «θητείας», τον χαιρετάμε με ένα « καλό κατευώδιο», άλλοι με ευχάριστες αναμνήσεις και άλλοι με κατήφεια και με μια δόση πικρίας, συναισθήματα που παράγει ο ψυχολογικός μηχανισμός μας, χρωματισμένος αυτός από τα ατομικά βιώματα του καθένα, μέσα από το αμέτρητο και αχανές βάθος του είναι μας!

Είναι αυτονόητος ο διαχωρισμός μεταξύ ευχαρίστησης και δυσαρέσκειας, αφού γνωστοί ή αστάθμητοι παράγοντες είναι τα αίτια γένεσής τέτοιων συναισθημάτων, συναισθήματα που αναμετρώνται με τον δυνατό αντίπαλο, τον καύσωνα. Από τη μια οι έχοντες και κατέχοντες και από την άλλη οι η έχοντες και οι μη κατέχοντες. Η αναμέτρηση με τον αντίπαλο που κρύβεται στη θερμομετρική κλίμακα, είναι συνάρτηση και ταυτόχρονα εξάρτηση από το γενικό στάτους του καθένα. Οι πρώτοι της πιο πάνω διάκρισης είναι οι δυνατοί στον αγώνα της αντιπαλότητας με τη φύση. Οι δεύτεροι είναι οι ευάλωτοι, οι σκληρά αγωνιζόμενοι ενάντια στην αδυσώπητη δοκιμασία της. Παρόλα αυτά επιβιώνουν, ίσως με κάποιες απώλειες όπως θα ήταν αναμενόμενο.

Δε θα σταθώ τώρα στα αίτια πρόκλησης του κλιματικού προβλήματος, είναι ζητήματα πολυσυζητημένα. Λέω μόνο πως είναι αποτέλεσμα της ανοησίας των Μεγάλων αυτού του Πλανήτη, που κυριευμένοι από αντιανθρώπινα ένστικτα κολυμπούν στον ωκεανό του συμφέροντος και της υλιστικής ευδαιμονίας. Εκεί ελλοχεύει το κυριότερο διακύβευμα για την ίδια την ανθρώπινη ζωή και τα ποιοτικά της γνωρίσματα. Οι μικροί λαοί και οι απλοί άνθρωποι, με τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους, παρακολουθούν έντρομα ή αμήχανα τα αλλόκοτα παιγνίδια που παίζονται στη μνήμη, στο πνεύμα, στον ψυχισμό τους, από την κουφότητα, τη ρηχότητα, την ανευθυνότητα και τον αμοραλισμό των ανεξέλεγκτων μηχανισμών μιας ισχνής μειοψηφίας, που διαχειρίζεται ασυνείδητα και χωρίς λογοδοσία τη μοίρα κάθε ανθρώπινης συλλογικότητας.

Β) Για την Ελλάδα ο Ιούλιος είναι, επίσης, σημαδιακός μήνας. Σημαντικά γεγονότα αποτυπώθηκαν προσθετικά αυξάνοντας τις σελίδες της ιστορίας μας, με νεφελώδη και σκοτεινή απόχρωση αυτή τη φορά. Τα ιουλιανά του 1965, ήταν το προοίμιο των όσων επακολούθησαν στη Χώρα μας: α) η παραίτηση της Κυβέρνησης του Κέντρου υπό το Γεώργιο Παπανδρέου, στη ρήξη του με το παλάτι β) Η εισβολή των Τούρκων τον Ιούλιο του 1974 και η κατάληψη του 38% του κυπριακού εδάφους, είναι ιστορικά γεγονότα που συντηρούν- ειδικότερα το Κυπριακό- ένα μόνιμο προβληματισμό και μια βαθιά ταπείνωση για την ιστορική μας μνήμη! γ) το δεύτερο 15θήμερο του απερχόμενου Ιουλίου 2023, θα αποτελέσει μια σημαδιακή, ανεξίτηλη για πολλά χρόνια περίοδο τραυματικής εμπειρίας για όλους μας, μικρούς και μεγάλους. Πρωτοφανής καύσωνας, ένα «λιοπύρι», όπως τον αποκαλούσαν οι παλαιότεροι στο χωριό μου, που ξεπέρασε και τους 40 βαθμούς της κλίμακας Κελσίου. Πρωτόγνωρες εμπειρίες και συνάμα επώδυνες, ιδίως για τη δεύτερη κατηγορία του πληθυσμού, όπως την αναφέρω πιο πάνω. Δε μας εγγυάται, όμως, κανείς πως η περιπέτεια του Ιουλίου πήρε τέλος. Οψόμεθα στη συνέχεια.

Η θερμή λαίλαπα, συνυπάρχοντος και του μεγάλου αριθμού πολλών βαθμών μποφόρ ανέμου, δημιούργησαν ευνοϊκές συνθήκες για ανεξέλεγκτες πυρκαγιές. αλλά και ευνοϊκό άλλοθι για τους κοινωνικά απόκληρους εμπρηστές, όργανα χρηματιζόμενα από γνωστούς ή άγνωστους κύκλους. Ποιοι λόγοι ωθούσαν αυτά τα εγκληματικά άτομα να στρέφονται κατά της φυσικής αρμονίας; Εδώ μπαίνουν πολλά ερωτήματα. Πρόκειται για κάποια αντεκδίκηση; Για πρόκληση βλάβης των αγαθών κάποιων γνωστών προσώπων με κοινωνική επιφάνεια; Για ανάσχεση του τουριστικού ρεύματος που αυτό το χρόνο, έως σήμερα, ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο; Πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς.

Ήταν πολύ θλιβερή η εικόνα που παρουσίαζαν οι ρεπόρτερ των καναλιών με τις φλόγες σ΄ένα μέτωπο χιλιομέτρων να καταπίνουν αδηφάγα τη ζωηφόρο βλάστηση της ελληνικής φύσης. Κινδύνεψαν πολλά χωριά της υπαίθρου. ΄Εγιναν πολλές εκκενώσεις οικισμών, κάηκαν πολλά σπίτια στην Αττική. Τη μεγαλύτερη οργή της θερμής λαίλαπας την πλήρωσε η όμορφη Ρόδος. Χιλιάδες τουρίστες απομακρύνθηκαν από τα υπαίθρια ξενοδοχεία του νησιού για να μεταφερθούν σε ασφαλές μέρος. Οι ίδιοι οι τουρίστες αναγνώρισαν τις αρετές της ελληνικής ψυχής. Θαύμασαν τη φιλόξενη προσφορά και την αυτοθυσία των ντόπιων για τη σωτηρία του νησιού τους!.

Οι εκατοντάδες των εστιών φωτιάς και ο τρόπος ανάφλεξης σε στιγμές δυνατών ανέμων, πρόδιδε τους εμπρησμούς. Ο αγώνας των πυροσβεστών, αλλά και η συγκινητική συνεργασία εκατοντάδων εθελοντών, φανέρωνε τις τραγικές στιγμές που βίωνε το Έθνος μας. Κάθε περιοχή είχε και την πυρκαγιά της.

Δε θεωρώ κατάλληλη τη στιγμή να ασχοληθώ με πράξεις και παραλείψεις των ελληνικών κυβερνήσεων. Υπάρχει χρόνος για αξιολογήσεις, όταν επέλθει η ηρεμία και η τάξη στη Χώρα.

Δε θα κλείσω τούτο το άρθρο χωρίς να αναφέρω μερικά ατοπήματα κάποιων κυβερνητικών παραγόντων. Π.χ βασικός υπουργός της Κυβέρνησης, ο κ. Μυταράκης, την ώρα που η χώρα καιγόταν, αυτός έκανε διακοπές με την οικογένειά του. Ο Πρωθυπουργός αντέδρασε ακαριαίως. Τον παρέπεμψε στις ελληνικές καλένδες, αντικαθιστώντας τον με άλλον. Και δεύτερο κυβερνητικό στέλεχος, ο Περιφερειάρχης Αττικής κ. Πατούλης, εθεάθη να χορεύει «ζεμπεκιά» σε κοινωνική εκδήλωση! Συνέπεια: άρση της κυβερνητικής στήριξης για νέα υποψηφιότητα για τη θέση που κατείχε έως τώρα. Εκφράζει κανείς τη λυπη του για την ελαφρότητα του είναι μερικών πολιτικών ανδρών, που, εννοείται, επιδιώκουν το καλό του λαού μας. Οι «ποινές» αυτές είναι ασήμαντες. Έχουν πιο πολύ ηθική σημασία. Έστω και έτσι, για παραδειγματισμό έχουν τη σημασία τους.

Γιάννης Γουργιώτης