ΚΛΕΙΣΙΜΟ
MENU
weather-icon 8 oC
Αναζήτηση:
CREATE IMAGE

Γιατί είχε τόσο κόσμο η 28η του Φλεβάρη;

Γιατί είχε τόσο κόσμο η 28η του Φλεβάρη;

Γράφει η Εύη Τσιντζέλη...

Γιατί, λέει, είχε τόσο κόσμο η 28η του Φλεβάρη; Πώς έγινε αυτό το πράγμα σε όλη την Ελλάδα και σε τόσες χώρες σε όλον τον κόσμο; Πώς κατέβηκαν όλοι στο δρόμο χωρίς σημαίες και χρώματα;
Σε τούτη τη χώρα που τόσο πολύ την αγαπάω, έχουμε μάθει να μας ρουφάνε το μεδούλι. Να μας μειώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις και να αυξάνουν όλα τα υπόλοιπα. Να μας δίνουν πίσω ένα σύστημα υγείας που κάθε μέρα που ξυπνάμε κάνουμε το σταυρό μας να μην πέσουμε στην ανάγκη του. Να μας παρέχουν δημόσιες υπηρεσίες μισές και διαλυμένες. Να μας φορολογούν το τρύπιο βρακί που φοράμε σαν να ήτανε εκατό μεταξωτά. Να μας αναγκάζουν, προκειμένου να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να σκύβουμε το κεφάλι και να υποθηκεύουμε τα σπίτια μας. Να πουλάνε τα δάνεια μας. Να εξοντώνουν τα μικρά μαγαζάκια και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Να πληρώνουμε, να μας υπόσχονται, να δανείζονται, να ξανα-πληρώνουμε, να μας πετάνε μερικά επιδόματα μία στο τόσο για να το βουλώνουμε, να ξανα-πληρώνουμε, να κάνουν την πασαρέλα τους με νούμερα ανάκαμψης, δημοσίου χρέους και εθνικού ελλείμματος και μετά να βγαίνουν στα κανάλια, όλοι αυτοί -οι εκλεγμένοι από εμάς τον λαό- βουλευτές και αντιπρόσωποί μας, και να εκτοξεύουν κατηγορίες ο ένας προς τον άλλον με τρόπο λίγο καλύτερο από τους τελευταίους αγράμματους μεθύστακες τζογαδόρους που έχω στο καφενείο του χωριού μου.
Έχουμε απελπιστεί σε τούτη τη χώρα. Έχουμε μάθει να είμαστε τα κορόιδα. Είμαστε μόνιμα θυμωμένοι. Το ρουσφέτι ζει και βασιλεύει. Η κατσίκα του γείτονα δεν πα' να ψοφήσει. Δεν πα' να καεί και το σπίτι του.
Όμως έρχεται η μέρα που ο γείτονας αυτός χάνει το παιδί του. Σκοτώνεται ο άνθρωπος του με τρόπο αδιανόητο, εξαϋλώνεται η ζωή του μέσα σε μιαν ανάσα. Κι ύστερα έρχεται η επόμενη μέρα, που ο γονιός θέλει να μάθει πώς σκοτώθηκε το παιδί του, τι έφταιγε, ποιός έφταιγε. Κι όπως προσπαθεί να το μάθει έρχεται, έρχονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχασαν τα σπλάχνα τους την 28η Φλεβάρη του του 2023, έρχονται λοιπόν αντιμέτωποι με όλη την αδιαφορία και την απαξίωση ενός συστήματος που βρωμάει από το κεφάλι εδώ και χρόνια, εδώ και δεκαετίες. Και το μόνο που θέλουν να μάθουν είναι το πώς και το γιατί. Το μόνο που ζητούν είναι να διερευνηθούν τα αίτια και να αποδοθούν ευθύνες για τα παιδιά τους που δεν γυρίσανε ποτέ στο σπίτι τους, για τους συγγενείς που έχασαν, για την μαύρη μέρα που τους ξημέρωσε.
Οι βουλευτές και οι διοικούντες αυτής της χώρας όμως δεν είναι μαθημένοι στο "γιατί". Δεν είναι μαθημένοι έξαφνα, εκεί που κάθονται στα έδρανά τους, να έρχεται ένας κοινός πολίτης και να τους ζητάει τα ρέστα από ενέργειες των διορισθέντων ή τουλάχιστον των υπόλογών τους. Μπερδεύονται όταν κάποιοι έξω από τα συνηθισμένα κανάλια επικοινωνίας τους, υψώνουνε παράστημα και απαιτούν να τους δώσουν αναφορά, ΟΠΩΣ ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ. Κι έχουν την εντύπωση ότι έχουν να κάνουνε με άλλον έναν από τη φάρα τους, που θα ανταλλάξουνε κανα-δυο-πέντε μπινελίκια του καναπέ και μετά θα πιούνε όλοι μαζί το καφεδάκι τους στο σαλονάκι της Βουλής ή του Μαξίμου. Έχουν την εντύπωση ότι άσ' το λιγάκι, πιάσ' το από εδώ, στείλ΄το στο άλλο γραφείο, άλλαξε το λίγο από εκεί, ρίξε κι ένα δελτίο τύπου παραπέρα, δώσε και μία συνέντευξη με ύφος εκατό καρδιναλίων ακόμη πιο πέρα, ε... κι ο καιρός θα περάσει. Θα ξεχαστεί.
Τίποτα δεν έχει ξεχαστεί. Πέσατε οι ίδιοι μέσα στη δική σας τη φάκα. Δύο χρόνια μετά αυτοί οι άνθρωποι που ζουν με τον θρήνο μέσα τους κάθε ώρα και κάθε μέρα που περνάει, έχουνε θυμώσει. Κι εγώ που τους βλέπω κάθε τόσο, βάζω τα κλάμματα, μία επειδή τους συμπονάω και μία επειδή τους θαυμάζω. Και όλον αυτόν τον καιρό που έβλεπα τους μεγαλειωδώς ηλιθίους αντιπροσώπους και υπουργούς να βγαίνουν φουσκωμένοι σαν τα παγώνια, να αποποιούνται ευθύνες (πράγμα τόσο μα τόσο γνώριμο, κατάπτυστο και επαναλαμβανόμενο) και να μιλάνε απαξιωτικά και ειρωνικά γι αυτούς τους ήρωες-γονείς λες και μιλάγανε για το τάδε νομοσχέδιο που αν το ψηφίζανε θα τους κοβότανε ο κώλος και τα εξοχικά τους, όλον αυτόν τον καιρό ο θυμός μου φούντωνε όσο δεν έχει φουντώσει ΠΟΤΕ άλλοτε. Η σιχασιά μου έχει γιγαντωθεί, γιατί εδώ πια ποιος τα χέζει και τα λεφτά και τα σπίτια και τους φόρους και τις προεκλογικές ή μετεκλογικές τους κοροϊδίες. ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ και ΑΥΤΟ είναι το "γιατί" που ψάχνετε όλοι με απορία να βρείτε ποιο είναι. Γι' αυτό βγήκαμε όλοι στους δρόμους. Και γι' αυτό θα ξαναβγούμε.
Δεν είναι μόνο ο δικός μου ο θυμός. Είναι ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Κι όσο καθυστερείτε τόσο το γιγαντώνετε. Αυτό όσον αφορά τους παρόντες διοικούντες. Οι υπόλοιποι παρελθόντες και μέλλοντες, που τρίβετε τα χέρια σας κάτω από τα έδρανα, να κοιτάξετε μπας και διδαχθείτε κάτι.
Μην παίρνετε πολύ θάρρος. Δεν εξαιρείστε.
Αυτό το έγκλημα ήταν έργο όλων σας.
Εύη Τσιντζέλη
Μήνυμα ελήφθη από το Βασίλειο της Ατιμωρησίας; (του Γιώργου Καρανάσιου)
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ Μήνυμα ελήφθη από το Βασίλειο της Ατιμωρησίας; (του Γιώργου Καρανάσιου)