Μια φωτογραφία (του Χρήστου Τσουράκη)

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Φθινόπωρο και τον καιρό
Τον βάψαν πάλι γκρίζο
Και με της πένας το φακό
Σας τον φωτογραφίζω.

Τα φύλλα δέστε πλένονται
Με τ’ ουρανού το δάκρυ
Σαν σκουλαρίκια κρέμονται
Στις μύτες των την άκρη.

Και κάποια χρυσοκίτρινα
Κοιτάζουνε το χώμα
Ψάχνουνε λες αμίλητα
Για το στερνό τους στρώμα.

Έρχεται πάλι παγωνιά
Με το λευκό σεντόνι
Και η γιαγιά στην παραστιά
Θα υφαίνει με βελόνι.

Χτυπάει τη βάρκα στο γιαλό
Αλύπητα το κύμα
Κι αυτή δεν βγαίνει απ’ το χορό
Μέχρι να πέσει θύμα.

Τα αστέρια τρεμοσβήνουνε
Πάνω στην γκρίζα στάχτη
Κεριά που υποκλίνονται
Μπρος τον καντηλανάφτη.

Άκου και την Αναπνοή
Πως βγαίνει του κοσμάκη
Σαν σ’ ανηφόρα εξάτμιση
Από Σαραβαλάκι.

Δυο περιστέρια στη φωλιά
Φουσκώνουν τα φτερά τους
Κάνουνε πάρτι με φιλιά…
-Να ’χα το πέταγμά τους-.

Λαμία 26/09/20224
Χ.Τ ο Βιτ’λιώτης