Ο φιόγκος (του Χρήστου Τσουράκη)

Ο ΦΙΟΓΚΟΣ

Χριστούγεννα ξανά αδελφοί
Κι από παλιά ισχύει
Πως αγαλλιάζει η ψυχή
Μόνο μ’ αλληλεγγύη.

Όσα κι αν φας κι ότι κι αν πιείς
Ποτέ σου δε χορταίνεις
Όμως αν δίνεις θε να βρεις
Ίσκιο να ξαποσταίνεις.

Αν δοκιμάσεις μια φορά
Και δώσεις στην ανάγκη
Δεν θα την ψάχνεις τη χαρά
Στο βρώμικο φαράγγι.

Σκέψου για λίγο τι πετάς
Απ’ το γλυκό τραπέζι
Και πόσο δύσκολα περνάς
Τα βράδια από το γρέζι…

Το χρήμα πάνω στο μυαλό
Μας έχτισε βασίλειο
Κι αντιπαλεύει το θεό
Μας μαύρισε τον ήλιο.

Η πρέφα αυτή η μαγική
Σου κόβει την ανάσα
Ενώ τους παίρνεις το χαρτί
Γράφεις σαράντα κάσα.

Κι όσοι δεν έχουνε παρά
Κι έχουν κενό ντουλάπι
Ας δώσουνε μιαν αγκαλιά
Με φιόγκο την αγάπη.

-Τα δώρα λεν τ’ ατύλιχτα
Είναι προικιά ανεκτίμητα.
Η βοήθεια δεν πουλιέται
Ούτε αγοράζεται
Χαίρεται κι ευχαριστιέται
Όταν θυσιάζεται.

Λαμία 12/12/2024
Χ.Τ ο Βιτ’λιώτης