Ο Γιάννης Οικονόμου στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών

Στο βήμα του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών ανέβηκε την Παρασκευή (08/040 ο Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου.

Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος αναφέρθηκε τόσο στην ομιλία Ζελένσκι στη Βουλή και στην παρέμβαση μελών του τάγματος Αζόφ, όσο και στη στάση της Τουρκίας, τις ενεργειακές ανατιμήσεις και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δείτε παρακάτω τα βασικά σημεία της συνέντευξης του Γιάννη Οικονόμου, στο Delphi Economic Forum VII και την δημοσιογράφο, Μαρία Νικόλτσιου.

Για την ομιλία Zelensky στο Κοινοβούλιο

Αυτό που έγινε χθες σε ό,τι αφορά στην παρουσία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, μέσω μηνύματος, ενός ανθρώπου που είναι ενταγμένος στο τάγμα Αζόφ, ήταν αστοχία. Ήταν λάθος, απαράδεκτο, το είπαμε καθαρά από την πρώτη στιγμή. Από τα εκατομμύρια των Ουκρανών που πολεμούν για την πατρίδα τους, για να σώσουν τα παιδιά τους, για να υπερασπιστούν την ελευθερία τους, δεν θα έπρεπε να μιλήσει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ένα μέλος του τάγματος Αζόφ. Απαράδεκτο, καταδικαστέο, αστοχία, δεν έπρεπε να συμβεί. Αυτό, όμως, δεν πρέπει να θολώνει τη μεγάλη εικόνα. Εδώ το θέμα δεν είναι επικοινωνιακό, ούτε είναι ένα γεγονός, στο οποίο πρέπει να του δώσουμε παραπάνω σημασία από αυτή που είχε, για να δώσουμε άλλοθι σε ορισμένους να λένε, αυτά που λένε.

Για τη συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και η κατοχή είναι ένα τραύμα ανοιχτό στο σώμα του Ελληνισμού. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Δεν θα κλείσει το τραύμα αυτό, αν δεν κλείσει σύμφωνα με το Δίκαιο, με τους κανόνες του πολιτισμένου κόσμου, με τη βούληση του Κυπριακού Ελληνισμού. Καμία Κυβέρνηση δεν θα το βάλει σε κανένα τραπέζι συμβιβασμού, εκπτώσεων, συμψηφισμού. Καμιά λύση δεν θα υπάρχει, αν δεν τη θέλουν οι Κύπριοι και αν δεν είναι σύμφωνη με τη διεθνή νομιμότητα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσπερνάμε το μεγάλο γεγονός που συμβαίνει τώρα. Και το μεγάλο γεγονός που συμβαίνει τώρα είναι ότι έχουμε πόλεμο στην Ουκρανία. Έχουμε εισβολή εκεί. Πεθαίνει κόσμος, ισοπεδώνονται πόλεις.

Για τη στάση της Τουρκίας

Η Τουρκία μετατοπίζεται προς τις αρχές του πολιτισμένου κόσμου. Από εκεί που είχε ένα δόγμα αναθεωρητισμού, επεκτατισμού, από εκεί που είχε αυτή την αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική και τα είχε βάλει με όλους και με όλα, τα δυόμισι τελευταία χρόνια, κατάλαβε ότι αυτά δεν περνάνε. Κατάλαβε ότι η διεθνής κοινότητα δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί παραβίαση διεθνών Συνθηκών, κανόνων, συνόρων. Δεν είναι διατεθειμένη να ανεχθεί αυτήν την πολιτική. Και σπεύδει η Τουρκία να κλείσει μέτωπα. Δεν είναι ότι συναντιέται μόνο με τους μεγάλους του κόσμου. Μέχρι και με την Αρμενία επιχείρησε να τα ξαναβρεί. Μετατοπίζεται, δηλαδή, προς ένα πλέγμα αντίληψης που είναι πολύ κοντά σε αυτό με το οποίο θέλουμε εμείς να βλέπουν οι γείτονές μας τις διαφορές, τις διεθνείς σχέσεις. Αυτό δεν είναι απειλή για την Ελλάδα, είναι όφελος για την Ελλάδα.

Η Ελλάδα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας

Η χώρα μας ούτε ως προς την Ιστορία της, ούτε ως προς τα εθνικά της συμφέροντα είχε περιθώριο να σταθεί στη μέση. Να είναι στους μέσους όρους, να είναι και με τον θύτη και με το θύμα. Δεν έχει κανένα τέτοιο περιθώριο. Κάτι τέτοιο θα ήταν ύβρις στην Ιστορία του Ελληνισμού, στις αξίες του, στο μεγαλείο του. Ο Ελληνισμός είναι παγκόσμιο μέγεθος ιστορικά και πολιτισμικά. Και αυτό το μέγεθος δεν πρέπει να το βάλουμε σε εκπτώσεις ή να το συμβιβάσουμε με τις οποιεσδήποτε μικροσκοπιμότητες ή συγκυριακές κινήσεις που φέρνει η στιγμή. Καθαρά είμαστε με εκείνους που απειλείται η ελευθερία τους, με εκείνους που ξένα στρατεύματα τους σκοτώνουν. Καθαρά είμαστε με τους λαούς που αντιστέκονται, ακόμα κι αν είναι πιο αδύναμοι. Αυτός ήταν ο Ελληνισμός πάντα. Και αυτό είναι και προς όφελος των εθνικών συμφερόντων.

Για την ενεργειακή μετάβαση

Η πολιτική της μετάβασης μας βρήκε στην πιο εκρηκτική συγκυρία που έχει ζήσει ο κόσμος από το 1945 και μετά. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Έχουμε πόλεμο, είχαμε πανδημία. Όλα αυτά δημιουργούν ένα κλίμα εκρηκτικό που έχει τη δική του αντανάκλαση παντού και κυρίως στο ενεργειακό. Έχει αντανάκλαση και στην απόφαση μετάβασης που είχαμε πάρει, καθώς οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές.

Από το 2015 μέχρι το 2019, δέκα φορές λιγότερο ρεύμα παραγόταν στη χώρα από το λιγνίτη. Αυτά είναι τα νούμερα, αυτή είναι η πραγματικότητα. Η πορεία της απολιγνιτοποίησης στη χώρα είχε αποφασιστεί νωρίτερα. Δεύτερον, ο λιγνίτης, σε καμία φάση των ανατιμήσεων, δεν ήταν φθηνότερος από το φυσικό αέριο πριν τον πόλεμο. Τώρα, ναι, είναι φθηνότερος. Η χώρα, όμως, δεν έχει εκσυγχρονίσει τις λιγνιτικές υποδομές στη Δ.Ε.Η.. Και αυτό διότι αφού ήταν να φύγουμε από τον λιγνίτη, κανείς δεν επένδυε στο να έχουμε σύγχρονες υποδομές και άρα με κόστη που να είναι συμβατά για να μπορούμε να παράγουμε ρεύμα από τον λιγνίτη το προηγούμενο διάστημα. Ούτε αυτός είναι ένας τρόπος στον οποίο πρέπει να είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια στρατηγική μεγάλου χρόνου. Οι ΑΠΕ είναι για τη χώρα το εθνικό καύσιμο. Προς αυτή την κατεύθυνση έχουν γίνει άλματα και θα γίνουν ακόμα μεγαλύτερα το επόμενο διάστημα, έτσι ώστε να καταφέρουμε να έχουμε ένα μείγμα ενέργειας που να μας επιτρέπει να μην είμαστε έρμαιο στις ακραίες διακυμάνσεις. Αλλά, η θεωρία το ότι, εάν δεν είχαμε φύγει από τον λιγνίτη, θα πληρώναμε σήμερα ρεύμα περίπου όπως πληρώναμε πριν ξεκινήσουν όλα, είναι μια θεωρία που δεν επιβεβαιώνεται πουθενά στην πράξη, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αυτή είναι η αλήθεια.

Για την στήριξη της κοινωνίας απέναντι στις ενεργειακές ανατιμήσεις

Δεν περιμένουμε να στηρίξουμε τους ανθρώπους, τις οικογένειες, βάζοντας 90% φόρο, όπως είπε ο Πρωθυπουργός, στα υπερκέρδη, όταν αυτά προσδιοριστούν και στο ύψος που θα προσδιοριστούν. Τα νούμερα που ακούγαμε το προηγούμενο διάστημα, φάνηκε ότι δεν είναι αυτά. Έχουμε στηρίξει τις Ελληνίδες και τους Έλληνες σε κάθε επίπεδο, με μέτρα κοντά στα 4 δισ.. Δεν φτάνουν για να εκμηδενίσουν τις επιπτώσεις των ενεργειακών ανατιμήσεων, όμως τις μετριάζουν. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, αξιοποιούμε και το τελευταίο ευρώ, το τελευταίο εργαλείο που έχουμε στα χέρια μας, για να σταθούμε στο πλευρό των ανθρώπων. Έχουμε πλήρη συναίσθηση στην Κυβέρνηση ότι, ειδικά η ηλεκτρική ενέργεια, είναι συνώνυμο της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Το λέω αυτό, γιατί έχει σημασία. Και γιατί ακούγονται διάφορα δεξιά και αριστερά ότι «δεν καταλαβαίνουν», «δεν ξέρει ο Μητσοτάκης». Για μας, είναι ξεκάθαρο τι σημαίνει ηλεκτρικό ρεύμα για τον Έλληνα: Να μπορεί να πλυθεί, να φάει, να ζεσταθεί, να μην το σκέφτεται με το σταγονόμετρο, είναι απολύτως σαφές. Και γι’ αυτό εξαντλούμε και θα εξακολουθούμε να εξαντλούμε κάθε δυνατότητα, κάθε εφαρμόσιμη ιδέα, για να σταθούμε στο πλευρό του κόσμου.

Ενδογενής κρίση ήταν η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνουμε στα μνημόνια και να υπογράψουμε και νέο χειρότερο. Εδώ δεν είναι κρίσεις που δημιουργήσαμε εμείς. Η πανδημία, δεν ήταν «πανδημία Μητσοτάκη». Η ενεργειακή κρίση, δεν είναι «ενεργειακή κρίση Μητσοτάκη». Το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Έχουμε κληθεί τα διαχειριστούμε όλα αυτά με ένα τρόπο, ώστε να κρατήσουμε την κοινωνία και την οικονομία όρθια, για να μην ξαναγυρίσουμε πίσω σε περιπέτειες και καταστάσεις, που κανείς μας δεν θέλει να θυμάται. Υπάρχει στην κοινή γνώμη απογοήτευση; Υπάρχει αγανάκτηση; Βεβαίως υπάρχει. Όταν ο άλλος πληρώνει τριπλάσιο και τετραπλάσιο λογαριασμό ηλεκτρικού ρεύματος, προφανώς, αυτό δημιουργεί απόγνωση. Είμαστε μια κοινωνία και μια χώρα που ερχόμαστε από την κρίση του μνημονίου και από την κρίση της πανδημίας. Οι οικονομικές και ψυχολογικές αντοχές μειώνονται.

Για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ

Δουλεύουμε καθημερινά. Τα μέτρα που παίρνουμε είναι μέτρα με σύνεση και με σωφροσύνη. Δεν θα τινάξουμε την οικονομία στον αέρα για να πάρουμε μέτρα που θα έχουν αμφίβολο αποτέλεσμα, αλλά, μετά βεβαιότητας, θα μας ξαναβάλουν στο μονοπάτι της χρεοκοπίας, όπως έγινε το προηγούμενο διάστημα. Πάντοτε υπάρχουν πολύ χειρότερα που μπορεί να συμβούν. Όταν ο κόσμος βιώνει τα άσχημα, το μυαλό του πολλές φορές δεν πάει στα χειρότερα που μπορεί να έρθουν. Στη χώρα, όμως, μετά από αυτά που έγιναν το 2015, οφείλουμε να μην είμαστε λήσμονες και ιστορικά αφελείς. Οφείλουμε να θυμόμαστε και να σκεφτόμαστε. Και γι’ αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να εμπεδώσουμε στον κόσμο ένα αίσθημα ασφάλειας, σταθερότητας, αποτελεσματικής διακυβέρνησης. Κυβερνά η Νέα Δημοκρατία κοντά τρία χρόνια τώρα. Με όλα αυτά που έχουν συμβεί, η διαφορά μας από τον δεύτερο είναι μεγαλύτερη από αυτή που ήταν στις εκλογές.

Μόνο για την Αριστερά οι κρίσεις είναι ευκαιρία. Το είχε πει πολύ καλά η κυρία Αχτσιόγλου. Η κανονικότητα, λέει, δεν συμφέρει την Αριστερά. Για έναν που έχει σχέδιο, πρόγραμμα, στόχο, καθαρή εικόνα πού θέλει να πάει η χώρα, οι πόλεμοι και οι πανδημίες δεν βοηθάνε. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και μέσα σε όλα αυτά οι εργαζόμενοι σήμερα είναι περισσότεροι από αυτούς που ήταν το 2009. Οι επιχειρήσεις έχουν αυξηθεί. Το Κράτος λειτουργεί ψηφιακά. Ας δει κανείς τη δουλειά που γίνεται στην παιδεία, στην ενέργεια. Ας δει κανείς πόσες Α.Π.Ε. έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία δύο χρόνια. Έχουμε προχωρήσει σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στην παιδεία. Για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια στη χώρα, επιδοτούμε την εργασία και όχι την ανεργία. Θωρακίζουμε τη χώρα με ενίσχυση της εθνική μας άμυνας, με Συμφωνίες στην εξωτερική μας πολιτική.

Οι πολίτες πληρώνουν λιγότερους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Στον ΕΝΦΙΑ, στους φορολογικούς συντελεστές, στη μισθωτή εργασία. Παντού. Ό,τι έχουμε πει προεκλογικά, μέσα σε αυτό το πολύ δυσμενές κλίμα, το κάνουμε.

Για το χρόνο των εκλογών

Οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Οι συχνές και ασύνταχτες εκλογικές αναμετρήσεις ή η ευκαιριακή προσέγγιση του να κάνεις εκλογές, δεν οδηγεί πουθενά. Αν κάτι χρειάζεται η Ελλάδα σε αυτή τη νέα μετάβαση, σε αυτό το νέο περιβάλλον που βρισκόμαστε, είναι μια θεσμική συνέπεια. Για εμάς είναι συνειδητή η απόφασή μας, οι εκλογές να γίνουν στο τέλος της τετραετίας, τότε που, απέναντι στην κοινωνία, θα πούμε: Αυτά αντιμετωπίσαμε, αυτά κάναμε, αυτό το σχέδιο, αυτή τη ματιά έχουμε για τη χώρα την επόμενη ημέρα.

Όταν θα έρθουν εκλογές και θα έχουμε ένα ασφαλές τεκμήριο το τι κάναμε τα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης, ο κόσμος θα δει, θα συγκρίνει και θα αποφασίσει. Θα δει τι αποτελέσματα είχε η δική μας πολιτική μέσα σε ένα μείγμα παγκόσμιων κρίσεων, που κανείς δεν έχει διαχειριστεί, μαζεμένα, επάλληλα.