Έκθεση ζωγραφικής της Χρυσάνθης Μαγγίδη στη Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας

Διάρκεια έκθεσης: 18/05 - 29/06/2022.

Η έκθεση ζωγραφικής της Χρυσάνθης Μαγγίδη, με τίτλο "Πολύπτυχο", θα παρουσιασθεί στη Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας, την Τετάρτη, 18 Μαΐου.

Είναι η πρώτη της solo έκθεση στην Ελλάδα (έχει κάνει εκθέσεις στις ΗΠΑ, όπου και σπούδασε).

Η Χρυσάνθη αποφάσισε να έρθει από το εξωτερικό, για να δημιουργήσει και να εργαστεί στην Ελλάδα.

Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας "Αλέκος Κοντόπουλος" - Κεντρική αίθουσα.
Διάρκεια έκθεσης: 18/05 - 29/06/2022.
Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 09:00 - 14:00 και Τετάρτη απόγευμα 18:00 - 21:00

Βιογραφικό:

Χρυσάνθη ΜΑΓΓΙΔΗ MFA, MA

Η Χρυσάνθη γεννήθηκε στην Ελλάδα (Αθήνα), έζησε και μεγάλωσε στις Η.Π.Α., ταξίδεψε πολύ και μορφώθηκε τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη, αφομοιώνοντας και συνδυάζοντας επιδράσεις και από τις δύο ηπείρους. Σπούδασε στο Dickinson College, Η.Π.Α. (2012-2016) και αποφοίτησε με αριστείο και τριπλή κατεύθυνση στις Καλές Τέχνες, την Αρχαιολογία και την Ιστορία της Τέχνης (BA, Cum Laude). Συνέχισε σε μεταπτυχιακές σπουδές (MFA) στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πενσυλβάνια στη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α. (2017-2019), όπου έγινε δεκτή με τιμητική υποτροφία. Κατά την διάρκεια των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών της σπουδών, εργάστηκε ως αρχαιολόγος σε αρχαιολογικές ανασκαφές στις Μυκήνες και τη Λαμία, ενώ ταυτόχρονα απέκτησε πολύτιμη εμπειρία ως επιμελήτρια εκθέσεων σε γκαλερί τέχνης. Είναι αποδέκτης πολλών ακαδημαϊκών διακρίσεων και βραβείων και συμμετείχε σε εικαστικές εκθέσεις και διαγωνισμούς τέχνης. Το 2021 έλαβε με άριστα το Masters στην Αρχαιολογία της Ελλάδας και της Ανατολικής Μεσογείου (ΜΑ) από το Τμήμα Αρχαιολογίας του Ε.Κ.Π.Α. και στη συνέχεια έγινε αποδεκτή ως υποψήφια διδάκτωρ από το ίδιο πανεπιστήμιο στην Κλασική Αρχαιολογία. Διδάσκει Καλές Τέχνες, Ιστορία της Τέχνης, και Αρχαιολογία ως συνεργάτιδα-καθηγήτρια στο Αμερικανικό Κέντρο Αρχαιολογίας στις Μυκήνες.

Ως εικαστικός επικεντρώνεται στην ανθρώπινη φιγούρα. Δημιουργεί μια αφήγηση που βασίζεται στην οικουμενική γλώσσα του σώματος, στη μετέωρη κίνηση ή ακινησία, και τον δραματικό φωτισμό που παραμορφώνει και υπερβάλλει τα σχήματα και τις αναλογίες, δημιουργώντας μια αίσθηση έντασης και αγωνίας και προκαλώντας τον θεατή να βιώσει το έργο.