Τα ξαδέρφια που έφτιαξαν το συγκινητικό πανό στην «Opap Arena»: «Μακάρι να μην είχε χρειαστεί να γίνει, ο πατέρας θα είναι πάντα εδώ»

Τα παιδιά μίλησαν για τον άνθρωπο που τους έκανε ΑΕΚ και αδημονούσε να πάει στο γήπεδο αλλά δεν πρόλαβε.

Η«Opap Arena»είναι πλέον το «σπίτι» τηςΑΕΚκαι οι φίλαθλοί της είναι γεμάτοι χαρά κάθε φορά που αγωνίζεται εκεί, αφού το περίμεναν 20 ολόκληρα χρόνια.

Από όταν χτιζόταν ακόμα, αρκετοί Ενωσίτες πήγαιναν να το καμαρώσουν με την προσμονή να δουν την αγαπημένη τους ομάδα να αγωνίζεται ξανά «στη γειτονιά της, στα μέρη της», όπως συνηθίζουν να λένε.

Το γήπεδο έγινε και μάλιστα στον πρώτο χρόνο που η ΑΕΚ αγωνίζεται σ' αυτή την «καυτή» έδραστέφθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδος, παίζοντας ελκυστικό ποδόσφαιρο και δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη χαρά στους οπαδούς της.

Όμως αρκετοί ήταν οι ΑΕΚτσήδες που δεν πρόλαβαν να δουν το γήπεδο και την κιτρινόμαυρη αγάπη τους να σηκώνει το τρόπαιο του πρωταθλήματος.

Γι' αυτούς τους πατεράδες, θείους, παππούδες, φίλους, συγγενείς, είχε αναρτηθεί ένα πανό στην χθεσινή φιέστα της ΑΕΚ που έγραφε «πατέρα ζεις στο ναό πρωταθλητής».

Μάλιστα, το πανό είχε φτάσει πολύ νωρίτερα στο γήπεδο και αρκετοί από τους φίλους της ΑΕΚ φωτογραφήθηκαν μ' αυτό, με τον καθένα από αυτούς να σκέφτεται τον δικό του άνθρωπο που θα ήθελε να βρίσκεται εκείνη την ημέρα εκεί.

Τα παιδιά που έφεραν το πανό στο γήπεδο, που είναι ξαδέρφια, ο Λάμπρος Δημητρίου και ο Λάμπρος Δημητρίου (είναι συνονόματοι και συνεπώνυμοι) μίλησαν στην εκπομπή της Nova «Monday FC».

«Δεν υπήρχε μια αρχική ιδέα, απλά είχα χάσει τον πατέρα μου 2,5 χρόνια πριν, ΑΕΚτζης, με έκανε ΑΕΚτζη, πιστεύω τον έκανε ΑΕΚτζη (σ.σ. τον ξάδερφό του). Το όνειρό του ήταν να μπει εδώ μέσα, σαν οπαδός. Εγώ δεν τον πίστευα, δεν είχα ζήσει την Φιλαδέλφεια. Δεν ήξερα τι μπορεί να σημαίνει. Μου έλεγε "εγώ θέλω να μπω μέσα στο γήπεδο", δεν με νοιάζει η ομάδα. Κι έλεγα "τι λέει;" εγώ θέλω πρωταθλήματα, δεν είχα ζήσει πρωτάθλημα εγώ. Δεν το πρόλαβε και ήταν δώρο αυτό που έκαναν οι παίκτες, ο προπονητής και ο πρόεδρος, να μπούμε στο γήπεδο και την πρώτη χρονιά να πάρουμε πρωτάθλημα. Ονειρικό, βοηθούσε ότι ο τελευταίος αγώνας ήταν στην έδρα μας, ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα το πάρουμε. Η ιδέα ήταν από το πουθενά, αισθανόμασταν ότι με αυτό το πανό θα είναι εδώ. Ήταν εδώ και θα ήταν σε όλα τα ματς, σίγουρα», είπε ο γιος.

«Φορούσαμε κάθε φορά τα ρούχα που μας είχε κάνει δώρο και τον νιώθαμε εδώ. Τα κασκόλ τις φανέλες», ανέφερε ο ανιψιός.

«Βοήθησαν τρεις φίλοι, χωρίς αυτούς δεν θα γινόταν αυτό. Η ιδέα μου ήρθε την Τετάρτη το απόγευμα, λέω "θέλω να κάνω κάτι για τον πατέρα μου", να είναι στο γήπεδο. Δεν είχα ιδέα το πόσο δύσκολο είναι, πραγματικά. Πήγα και πήρα ένα πανί και είπα θα το κάνουμε. Ήταν πολύ δύσκολο», συμπλήρωσε ο γιος του εκλιπόντος.

«Ήρθαμε πολύ νωρίς, μας βοήθησε η ασφάλεια του γηπέδου αλλά και τα παιδιά στην κερκίδα», τόνισαν.

«Καταλάβαμε ότι ταυτίστηκαν πολλοί επειδή ερχόντουσαν άνθρωποι όταν ήμασταν απ' έξω ακόμα στον δικέφαλο και μας ζητούσαν να βγάλουν φωτογραφία με αυτό επειδή είχαν χάσει κι αυτοί δικούς τους. Κι εκεί "γεμίσαμε"», ανέφεραν.

«Τον πατέρα μου τον έλεγαν Στέφανο, είχε αγάπη και σε σένα Ντέμη. Για έναν Ντέμη μου έλεγε. Όταν με πήραν για να έρθω εδώ στην εκπομπή νόμιζα πως με κορόιδευαν», συμπλήρωσε.

«Μακάρι βέβαια να μην χρειαζόταν να έρθουμε ποτέ (σ.σ. για αυτό τον λόγο και να ζούσε ο πατέρας του). Καταλαβαίνετε, είναι λίγο οξύμωρο», κατέληξε ο γιος του εκλιπόντος.

Το απόσπασμα από το 1:50 του βίντεο