Νίκος Γκάλης: «Προέρχομαι από φτωχή οικογένεια, σέβομαι το ίδιο τον εργαζόμενο και τον πρωθυπουργό» - Βίντεο

Ο Νίκος Γκάλης μίλησε στην εκπομπή «Ελένη» του MEGA για τα παιδικά του χρόνια, την καριέρα του, την οικογένειά του, τις αξίες του αλλά και για τον φίλο του Γιάννη Ιωαννίδη

Συνέντευξη στην εκπομπή «Ελένη» του MEGA που παρουσιάζει η Ελένη Μενεγάκη παραχώρησε ο Νίκος Γκάλης.

Ο θρύλος του ελληνικού μπάσκετ που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και έπαιξε σε Εθνική Ελλάδας, Άρη και Παναθηναϊκό, ζει από το 1980 στη Θεσσαλονίκη και εδώ και χρόνια απολαμβάνει την οικογενειακή ζωή στο σπίτι του στην Καλαμαριά.

Ο κορυφαίος Έλληνας μπασκετμπολίστας, που οδήγησε την Ελλάδα στον θρίαμβο του Ευρωμπάσκετ του 1987 και στο ασημένιο μετάλλιο στην ίδια διοργάνωση το 1989, μίλησε στην Κωνσταντίνα Δημοπούλου για τα παιδικά του χρόνια στην Αμερική, τους γονείς του, την μεγάλη επιτυχία με την Εθνική Ελλάδας, τον Γιάννη Ιωαννίδη, τον χαρακτήρα του αλλά και την οικογένειά του που είναι πάνω απ' όλα.

Ο Νίκος Γκάλης διατηρεί μάλιστα το site «nickgalis.com» όπου διατίθενται ρούχα και αντικείμενα με την υπογραφή του και χάρισε μια φανέλα στην Ελένη Μενεγάκη.

«Ένας εγωιστής αθλητής δε θέλει να χάσει ούτε ένα καλάθι»

Ο σπουδαίος παλαίμαχος μπασκετμπολίστας μίλησε για το ξεκίνημά του στην Αμερική και τους γονείς του: «Στην Αμερική έπαιζα όλα τα αθλήματα. Στο μπιλιάρδο μπορούσα να γίνω επαγγελματίας. Έπαιζα μπιλιάρδο και επειδή δεν είχα λεφτά, έβαζα στοιχήματα και έπαιρνα χαρτζιλίκι. Με κέρδισε το μπάσκετ όταν στα playground έπαιζα με μεγαλύτερους σε ηλικία από εμένα και εκείνοι με διάλεγαν. Έτσι κατάλαβα ότι ξεχώριζα και το προχώρησα. Πήγα πανεπιστήμιο και από εκεί έμαθαν στην Ελλάδα ότι ο Γκάλης είναι Έλληνας, γιατί το όνομά μου είναι Γεωργαλής». Ήταν ωραία τα χρόνια στην Αμερική, ο πατέρας μου καταγόταν από τη Ρόδο και η μητέρα μου από την Κωνσταντινούπολη. Ήμασταν φτωχή οικογένεια και είναι καλό για έναν αθλητή να ξεκινάει από ένα τέτοιο περιβάλλον, γιατί βάζει στόχους, είναι λίγο ‘πεινασμένος’ για να πάει μπροστά. Ο πατέρας μου ήταν μποξέρ, το ακολούθησα και εγώ για λίγο αλλά ερχόμουν με αίματα στο σπίτι και η μητέρα μου έκλαιγε και δεν ήθελα να την στενοχωρώ».

Για την απόφασή του να παίξει στην Ελλάδα και στον Άρη είπε: «Ήρθα το 1979 από την Αμερική στη Θεσσαλονίκη και ένιωθα ότι πήγα σε ένα χωριό. Ταίριαξε στον χαρακτήρα μου, την αγάπησα πάρα πολύ. Έλεγα μέσα μου ότι εγώ θα κατακτήσω αυτήν την πόλη και τη χώρα με αυτά που θα τους δείξω. Ένας εγωιστής αθλητής δε θέλει να χάσει ούτε ένα καλάθι. Πιστεύω ότι κατάφερα αρκετά πράγματα».

«Δείξαμε στους Έλληνες πως πρέπει να πιστεύουν στον εαυτό τους»

Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φασούλας και τα άλλα παιδιά κέρδισαν το 1987 στο ΣΕΦ το Ευρωμπάσκετ βγάζοντας νοκ άουτ στον τελικό την ΕΣΣΔ. Αυτή θεωρεί και την μεγαλύτερη επιτυχία στην καριέρα του και εξηγεί το γιατί:

«Ο κόσμος μπορεί να είναι ο έκτος παίκτης μιας ομάδας. Όταν έπαιζα έκτος έδρας, μπορεί να έπαιζα καλύτερα πολλές φορές γιατί ήθελα να δείξω στους αντιπάλους ότι ‘τους έχω’. Το αποκορύφωμα στην καριέρα μου είναι το Eurobasket που πήραμε το 1987. Άλλαξε όλη την κοινωνία εκείνη την εποχή, δείξαμε στους Έλληνες πως πρέπει να πιστεύουν στον εαυτό τους και κάναμε τα νέα παιδιά να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Ο κόσμος ζητούσε κάτι και πιστεύω το δώσαμε.

Στο μπάσκετ πρέπει να σκέφτεσαι σε κλάσματα δευτερολέπτου να πάρεις τη σωστή απόφαση, είναι δύσκολο άθλημα. Για να πετύχει ένας αθλητής μακροχρόνια καριέρα, πρέπει η ψυχολογία του να μην είναι ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά. Η επόμενη ημέρα όταν σταμάτησα ήταν δύσκολη. Ξαφνικά μπαίνεις σε μια καινούργια ζωή. Από εκεί που είσαι στα φώτα, ξαφνικά σβήνουν, αλλά ο αθλητής έχει ημερομηνία λήξης».

Εν συνεχεία μιλάει για τον χαρακτήρα του και απαιτεί σεβασμό: «Είμαι απλός άνθρωπος, προέρχομαι από μια φτωχή οικογένεια που με έμαθαν να σέβομαι τα πάντα. Θα δείξω τον ίδιο σεβασμό σε έναν εργαζόμενο και τον ίδιο σεβασμό στον πρωθυπουργό. Απαιτώ και εγώ τον σεβασμό όταν κάποιος μιλάει μαζί μου».

Μιλώντας για τον Γιάννη Ιωαννίδη που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή επεσήμανε: «Ηταν φίλος, μεγάλος αδελφός, ήταν άντρας. Αυτό που ήθελε να σου πει, στο έλεγε στο πρόσωπό σου. Η σχέση μας ήταν σαν μια οικογένεια. Θεωρώ ότι ήμασταν φίλοι και είχαμε αλληλοσεβασμό» ενώ εξήγησε γιατί δεν έγινε προπονητής: «Δεν έγινα προπονητής γιατί από την στιγμή που δεν έχω την μπάλα στο χέρι μου, δεν ήθελα ποτέ να με κατηγορήσει κάποιος γιατί έχασε η ομάδα».

Για την είσοδό του στο Hall of Fame, είπε: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή από την εισαγωγή του στο Hall of Fame. Στην απόσυρση της φανέλας συγκινήθηκα γιατί είναι ένα βραβείο για τον αθλητή».

«Η γυναίκα μου είναι όμορφη αλλά με κέρδισε το μυαλό της»

Για την οικογένεια του τόνισε: «Πλέον είναι πολύ ήσυχη η μέρα μου, θα έλεγα βαρετή. Ξυπνάω, πίνω το καφεδάκι μου και θα κάνω πράγματα με την οικογένειά μου. Η Ελένη ήταν μια πάρα πολύ όμορφη γυναίκα, με κέρδισε όμως το μυαλό της. Είναι χαμηλών τόνων όπως εγώ, είναι πολύ έξυπνη, κάποια στιγμή είχε δουλέψει ως δημοσιογράφος ενώ έχει σπουδάσει φιλοσοφική και νομική.

Η Στέλλα είναι πρωταθλήτρια cheerleading και μου λέει ‘εσύ δεν είσαι τώρα πρωταθλητής, εγώ είμαι’. Η κόρη μου είναι πάρα πολύ καλό κορίτσι, πάρα πολύ έξυπνη και χαίρομαι που βρήκε το αντικείμενο που της αρέσει. Δεν την πίεσα ποτέ και θεωρώ ότι είναι λάθος των γονέων όταν το κάνουν στα παιδιά τους. Είμαι περήφανος όταν την βλέπω στους αγώνες. Στη γέννησή της η γυναίκα μου νόμιζε ότι έβγαινα εγώ, επειδή το παιδί είχε μεγάλες πλάτες. Η κόρη μου ξέρει ποιος είμαι και το σέβεται. Η μάνα με την κόρη έχουν άλλη σχέση, σε εμένα μπορεί να ντρέπεται σε κάποια πράγματα. Έχουμε ειλικρινή σχέση και δεν λέμε ψέματα ο ένας με τον άλλον».