Δαδιά: Οι σπάνιοι μαυρόγυπες ψάχνουν τις φωλιές τους στα καμένα (ΒΙΝΤΕΟ)

Τρομακτικό είναι εύρος της καταστροφής σε Έβρο και Δαδιά μετά από 17 ημέρες, με την πυροσβεστική να βρίσκεται σε επιφυλακή για τον κίνδυνο αναζωπυρώσεων.

Σε ύφεση είναι επιτέλους η φωτιά στον Έβρο, όπου οι προσπάθειες κατάσβεσης συνεχίζονται για 17η ημέρα. Όπως αναφέρει η ΕΡΤ, από το βράδυ της Κυριακής δεν υπάρχει ενεργό μέτωπο, ωστόσο πάνω από 930.000 στρέμματα έχουν γίνει ήδη στάχτη.

Σε επιφυλακή παραμένουν οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής για τυχόν αναζωπυρώσεις, ειδικά μέσα στον πυρήνα του δάσους της Δαδιάς, με τη φωτιά να κινείται έρπουσα. Επί τόπου επιχειρούν 740 πυροσβέστες με 124 οχήματα, ενώ ρίψεις πραγματοποιούν και 5 πυροσβεστικά αεροσκάφη. "Ανάσα" θα δώσουν οι βροχοπτώσεις που αναμένονται από το απόγευμα της Δευτέρας.

Μέσα στο απόκοσμο τοπίο ανυπολόγιστης οικολογικής καταστροφής, χρήστες των social media ανεβάζουν πλάνα που καταγράφουν σπάνιους μαυρόγυπες που ψάχνουν να βρουν μάταια τις εστίες τους στη Δαδιά που αποτελεί περιοχή του δικτύου NATURA. Στην περιοχή έχουν καταγραφεί συνολικά 360-400 είδη φυτών, από τα οποία 25 είδη είναι ορχιδέες, 104 είδη πεταλούδων, 12-13 είδη αμφιβίων, 29 είδη ερπετών και 60-65 είδη θηλαστικών, εκ των οποίων 24 είναι νυχτερίδες.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Έβρος αποτελεί το μοναδικό σπίτι του μαυρόγυπα στα Βαλκάνια.

Ο μαυρόγυπας (Aegypius monachus) αποτελεί ένα από τα απειλούμενα είδη της ελληνικής πανίδας. Παρότι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950 ο πληθυσμός του άκμαζε στη χώρα, η συρρίκνωση που ακολούθησε ήταν δραματική, με αποτέλεσμα τη δεκαετία του 1980 να αναπαράγεται σε δύο μόνο συγκεκριμένες περιοχές: στον Όλυμπο και στο Εθνικό Πάρκο Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου στον Έβρο. Σήμερα, το Εθνικό Πάρκο Δαδιάς φιλοξενεί το μοναδικό αναπαραγόμενο πληθυσμό μαυρόγυπα σε ολόκληρη τη Βαλκανική χερσόνησο.

Όπως αναφέρει το WWF, μετά από δράσεις της οργάνωσης στην περιοχή προέκυψη η σταδιακή αύξηση του πληθυσμού του μαυρόγυπα από 16 ζευγάρια και 55 άτομα το 1992 σε 28 ζευγάρια και 90-100 άτομα τη τελευταία πενταετία. Το WWF συνεργάστηκε για τον σκοπό αυτό με τους αρμόδιους τοπικούς φορείς, Δασαρχείο Σουφλίου, Δήμο Σουφλίου, Περιφερειακή Ενότητα Έβρου και Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου. Το ερώτημα είναι πλέον τι θα απογίνουν οι μεμονωμένοι πληθυσμοί των σπάνιων αυτών πουλιών, και τι μέριμνα θα υπάρξει. Δεδομένου άλλωστε πως η Δαδιά είναι όπως είπαμε στο δίκτυο NATURA, θα έπρεπε να υπάρχει οργανωμένο σχέδιο για να αντιμετωπίζονται οι απειλές για τα είδη που υπήρχαν εκεί, να καθορίζονται ποιες ανθρώπινες χρήσεις και δραστηριότητες επιτρέπονται σε αυτές τις περιοχές (πχ στις λίμνες και τα ποτάμια ζούσαν είδη ψαριών που κινδύνευαν με εξαφάνιση) και με ποιους ειδικούς όρους. Όλα αυτά θα έπρεπε να έχουν γίνει ως το 2012.

Δείτε τα βίντεο που ανέβασε στη σελίδα του στο Facebook το κανάλι Weather News Greece:

Και από χρήστη του Facebook, Χρήστο Καλόγερο:

Οι δυσοίωνες εκτιμήσεις του προέδρου του τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος ΑΠΘ αναφέρουν πάντως πως το δάσος της Δαδιάς δεν θα το ξαναδούμε ποτέ όπως ήταν.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπηρεσίας Ταχείας Χαρτογράφησης Copernicus της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μέχρι το Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου η συνολική έκταση που κατέκαψε η δασική πυρκαγιά στον Έβρο, η οποία προέκυψε από τη συνένωση των πυρκαγιών σε Αλεξανδρούπολη και Δαδιά, ξεπερνά τα 935.000 στρέμματα.

Συγκεκριμένα:

-440.180 στρέμμ. αφορούν δασικές εκτάσεις (47%).

-318.700 στρέμμ. αφορούν θαμνώδεις εκτάσεις (34%).

-81.140 στρέμμ. αφορούν αγροτικές εκτάσεις (9%).

Τέλος, όπως σημείωνε η Αλεξάνδρα Μεσσαρέ, διευθύντρια Προγράμματος του ελληνικού γραφείου της Greenpeace μιλώντας στο NEWS 24/7:

"Είναι μεγάλη η καταστροφή στη Δαδιά, την Πάρνηθα και πολλές ακόμα περιοχές. Ενώ δεν έχουν σβήσει καν όλες οι εστίες, είναι δύσκολο να γίνει τελική αποτίμηση, όμως μπορούμε ήδη να πούμε με σαφήνεια το εξής: ακόμα και στο πολύ καλό σενάριο που θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για αποκατάσταση, κάτι το οποίο δεν μοιάζει καν να είναι εφικτό σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτή η διαδικασία χρειάζεται δεκαετίες. Κατά την διάρκειά τους δεν πρέπει να ξανακαεί το δάσος. Άρα, δεν νοείται αποκατάσταση χωρίς ταυτόχρονη, σοβαρή επένδυση στην πρόληψη. Αυτή την στιγμή δεν έχουμε την παραμικρή ένδειξη πως ο κρατικός μηχανισμός ενδιαφέρεται για την πρόληψη, γι’ αυτό και ανησυχούμε πάρα πολύ