Πρόστιμο για χτύπο καμπάνας σε ώρα κοινής ησυχίας σε εκκλησία στη Σύρο

Απαγορεύτηκε ο χτύπος της καμπάνας σε ώρες κοινής ησυχίας σε εκκλησία της Σύρου σύμφωνα με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου.

Συγκεκριμένα, κάτοικος του νησιού που το σπίτι του γειτνιάζει με τη συγκεκριμένη εκκλησία είχε προσφύγει στη Δικαιοσύνη, καθώς η καμπάνα της εκκλησίας ήταν συνδεδεμένη με το ρολόι και χτυπούσε καθημερινά σε ακατάλληλες ώρες.

Ο ίδιος εξήγησε στο τοπικό Μέσο cyclades24 ότι «το Δικαστήριο της Σύρου επέτρεψε, φυσικά, την λειτουργία της καμπάνας για θρησκευτικούς και λατρευτικούς σκοπούς της εκκλησίας, ενώ φυσικά η αιτούσα δεν είχε ζητήσει καθόλου την απαγόρευση για αυτούς τους σκοπούς. Ωστόσο, το Δικαστήριο της Σύρου έκανε ένα βήμα περαιτέρω, στο πλαίσιο της εφαρμογής του ανακριτικού συστήματος που εφαρμόζεται στα ασφαλιστικά μέτρα και όρισε ότι δεν επιτρέπεται ο χτύπος της καμπάνας ούτε για λατρευτικούς σκοπούς σε ώρες κοινής ησυχίας! Αυτό είναι η πρώτη φορά που το διατάζει ελληνικό Δικαστήριο σε αυτή την σειρά δικαστικών αποφάσεων που αφορούν την χρήση της καμπάνας».

Μάλιστα, «για κάθε παράνομο χτύπημα της καμπάνας, ο ιερός ναός απειλείται να καταβάλει στην αιτούσα ως χρηματική ποινή το ποσό των 200 ευρώ».

Τι ισχύει για τις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές

Η καμπάνα θα χτυπά κανονικά και με το νόμο στις «μεγάλες γιορτές για τις οποίες η καμπάνα επιτρέπεται να χτυπάει και σε ώρες κοινής ησυχίας είναι: η Περιτομή, τα Θεοφάνεια, η Υπαπαντή, των Βαϊων, τα Άγια Πάθη, η Ανάσταση, η Ανάληψη, η Πεντηκοστή, του Αγ. Πνεύματος, η Μεταμόρφωση, η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, τα Χριστούγεννα, ο Ευαγγελισμός, η Ζωοδόχος Πηγή, η κατάθεση της τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου, η Κοίμηση της Θεοτόκου, η κατάθεση της Τιμίας Ζώνης, Γέννηση της Θεοτόκου, η Αγία Σκέπή της Θεοτόκου, τα Εισόδια της Θεοτόκου και η Σύναξις της Θεοτόκου».

Ακολουθεί η ανάρτηση του δικηγόρου

«Σε υπόθεση που εκπροσώπησα ως πληρεξούσιος δικηγόρος μία κάτοικο νησιού των Κυκλάδων, η οποία προσέφυγε δικαστικά για την διατάραξη της οικιακής της γαλήνης και της υγείας της από χτύπημα καμπάνας ανά μισάωρο και επί της οποίας υπόθεσης αρχικά είχε εκδοθεί προσωρινή διαταγή (μόνο για τις ώρες κοινής ησυχίας) δημοσιεύθηκε η απόφαση ασφαλιστικών μέτρων από το Μονομελές Πρωτοδικείο Σύρου που διευρύνει την απαγόρευση συνολικά.

Το Δικαστήριο εξέδωσε την πιο ολοκληρωμένη μέχρι σήμερα δικαστική απόφαση για αυτό το θέμα. Απαγόρευσε την χρήση της καμπάνας ως ρολόι, συνολικά, όχι μόνο για τις ώρες κοινής ησυχίας, αλλά γενικά, κρίνοντας ότι η καμπάνα δεν είναι ρολόι. Μέχρι εδώ, αυτό έχει απαγορευθεί επίσης από το Μονομελές Πρωτοδικείο Καλαμάτας, για την υπόθεση που αφορούσε κάτοικο χωριού της Μεσσηνίας.

Το Δικαστήριο της Σύρου επέτρεψε, φυσικά, την λειτουργία της καμπάνας για θρησκευτικούς και λατρευτικούς σκοπούς της εκκλησίας, ενώ φυσικά η αιτούσα δεν είχε ζητήσει καθόλου την απαγόρευση για αυτούς τους σκοπούς. Ωστόσο, το Δικαστήριο της Σύρου έκανε ένα βήμα περαιτέρω, στο πλαίσιο της εφαρμογής του ανακριτικού συστήματος που εφαρμόζεται στα ασφαλιστικά μέτρα και όρισε ότι δεν επιτρέπεται ο χτύπος της καμπάνας ούτε για λατρευτικούς σκοπούς σε ώρες κοινής ησυχίας! Αυτό είναι η πρώτη φορά που το διατάζει ελληνικό Δικαστήριο σε αυτή την σειρά δικαστικών αποφάσεων που αφορούν την χρήση της καμπάνας.

Για συνταγματικούς λόγους όμως, το Δικαστήριο επιτρέπει την χρήση καμπάνας, ακόμα και σε ώρες κοινής ησυχίας, για τις “Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας” τις οποίες απαριθμεί εξαντλητικά και φυσικά για την γιορτή του τοπικού Αγίου του καθ’ ου ιερού ναού.

Ειδικότερα, οι μεγάλες γιορτές για τις οποίες η καμπάνα επιτρέπεται να χτυπάει και σε ώρες κοινής ησυχίας είναι: η Περιτομή, τα Θεοφάνεια, η Υπαπαντή, των Βαϊων, τα Άγια Πάθη, η Ανάσταση, η Ανάληψη, η Πεντηκοστή, του Αγ. Πνεύματος, η Μεταμόρφωση, η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, τα Χριστούγεννα, ο Ευαγγελισμός, η Ζωοδόχος Πηγή, η κατάθεση της τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου, η Κοίμηση της Θεοτόκου, η κατάθεση της Τιμίας Ζώνης, Γέννηση της Θεοτόκου, η Αγία Σκέπή της Θεοτόκου, τα Εισόδια της Θεοτόκου και η Σύναξις της Θεοτόκου.

Με την απόφαση, για κάθε παράβαση της απαγόρευσης, δηλ. Για κάθε παράνομο χτύπημα της καμπάνας, ο ιερός ναός απειλείται να καταβάλει στην αιτούσα ως χρηματική ποινή το ποσό των 200 ευρώ.

Σύμφωνα με την δικαστική απόφαση, “πιθανολογήθηκε ότι είναι αληθές το υποστηριζόμενο από την αιτούσα, ότι οι καμπάνες χτυπούν ακόμη και στις ώρες κοινής ησυχρίας που με την υπ’ αρ. 10223/371996 αστυνομική διάταξη (μέτρα για την τήρηση κοινής ησυχίας) έχουν καθορισθεί για τη θερινή περίδοο από 15.00 – 17.00 και από 23.00 – 07:00, ενώ κατά τη χειμερινή περίοδο από 15.30 – 17.30 και από 22.00 – 7.30.

Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή δεν τηρούνται οι ώρες κοινής ησυχίας, βεβαίωσε ακόμη και ο μάρτυρας ανταποδείξεως του καθου η αίτηση ***.

Από τις καταθέσεις των μαρτύρων επιπλέον πιθανολογήθηκε ότι ο ήχος αυτός της καμπάνας είναι εκκωφαντικός με αποτέλεσμα η αιτούσα να μην έχει υποχρέωση να τον ανέχεται. […] Έτσι, πιθανολογείται ότι η κατάσταση που δημιουργείται με τη χρήση της καμπάνας του ναού του καθ’ ου ως ωρολογίου επιδεινώνει τα προβλήματα υγείας της αιτούσας και δεν είναι υποχρεωμένη να το ανέχεται, ενώ απ’ την άλλη η σύνδεση της καμπάνας με το ρολόι δεν εξυπηρετεί στην πραγματικότητα κανένα ουσιώδη σκοπό. Έτσι, το χτύπημα της ώρας από την καμπάνα της εκκλησίας ενώ δεν παρέχει ουσιαστική εξυπηρέτηση στον κόσμο στην σύγχρονη εποχή γίνεται πρόξενος παραπόνων της αιτούσας που ενοχλείται σημαντικά. Η λατρευτική αποστολή της καμπάνας είναι να καλεί τους πιστούς στη θεία λειτουργία, πράγμα το οποίο δεν αμφισβητεί το καθ’ ου. Εξάλλου, ο ήχος της καμπάνας θα πρέπει να αποτελεί ειρηνικό και γλυκό μήνυμα αγάπης, στα πλαίσια της λατρευτικής αποστολής που προαναφέρθηκε και να μην προκαλεί αγανάκτηση […].”

Αυτή η δικαστική απόφαση πρέπει να αποτελέσει το υπόδειγμα για την χρήση της καμπάνας συνολικά σε όλες τις εκκλησίες της χώρας, είτε έχουν ρολόι είτε όχι, καθώς επιλύει το ζήτημα της σύγκρουσης των θρησκευτικών δικαιωμάτων σε σχέση με το δικαίωμα οικιακής γαλήνης των κατοίκων στο σύνολο της Ελληνικής Επικράτειας.

Στην υπόθεση αυτή έχει ασκηθεί και αγωγή αποζημίωσης, επί της οποίας θα αποφανθεί το Πολυμελές Πρωτοδικείο Σύρου το επόμενο έτος».