Φθιώτιδος Συμεών: «Όχι μόνο για μια ημέρα Χριστούγεννα! Χριστούγεννα για πάντα!»

Το Εγκύκλιο Μήνυμα των Χριστουγέννων 2022 από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Συμεών…

ΣΥΜΕΩΝ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ

ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ

ΤΗΣ ΘΕΟΣΩΣΤΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2022

Πολυσέβαστοι Συλλειτουργοί μου Ἅγιοι Πατέρες

Ὁσιώτατοι Μοναχοὶ καὶ Ὁσιώτατες Μοναχὲς

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ

Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος[1] διδάσκοντάς μας γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν πίστη πρὸς τὸν Θεό καὶ γιὰ τὸ πῶς μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ γίνει «ἐγκύμων», νὰ κυοφορεῖ δηλαδὴ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα του, μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ Χριστὸς ἔγινε ἄνθρωπος, σαρκώθηκε καὶ ἦλθε στὸν κόσμο, γιὰ νὰ σώσει τὸν κόσμο καὶ ὄχι γιὰ νὰ κρίνει τὸν κόσμο.

Ὅποιος τὸ πιστεύει καὶ τὸ ζεῖ αὐτὸ μὲ ὅλη του τὴν καρδιά, μᾶς τονίζει ὁ Ὅσιος Συμεών, καὶ εἶναι ὄντως βέβαιος ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε γιὰ νὰ κρίνει ἀλλὰ γιὰ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο, καὶ μάλιστα ὄχι μὲ βάση τὰ ἔργα, τοὺς κόπους καὶ τοὺς ἰδρῶτες του, ἀλλὰ μὲ μόνη τὴν πίστη σὲ Αὐτόν, «πῶς, εἰπέ μοι, ἄρα μὴ ἀγαπήσῃ αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης αὐτοῦ τῆς διανοίας;».

Πῶς εἶναι δυνατὸν λοιπὸν νὰ μὴν ἀγαπήσει κανεὶς τὸν Χριστὸ μὲ ὅλη του τὴν ψυχὴ καὶ μὲ ὅλη του τὴν διάνοια; Καὶ μάλιστα ὅταν ὁ ἄνθρωπος γνωρίσει ὅσα ἔπαθε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, θέλοντας νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο, ὅπως εἶναι ἡ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς κάθοδός Του, ἡ εἴσοδος καὶ σύλληψη στὴ γαστέρα τῆς Παρθένου καὶ Θεοτόκου καὶ τὸ πῶς ἔγινε ἀτρέπτως ἄνθρωπος, ὁ εὑρισκόμενος ἐπάνω ἀπὸ ὅλους τοὺς οὐρανούς, ὁ ἰσότιμος καὶ ὁμοούσιος μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα, ποὺ περικρατεῖ ὅλη τὴν κτίση στὸ δυνατό Του χέρι, ποὺ εὑρίσκεται ἐπάνω μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ καταδέχθηκε νὰ γίνει βρέφος κάτω, σύμφωνα μὲ τὴ δική μας φύση.

Πῶς νὰ μὴ Τὸν ἀγαπήσει κανείς, ὅταν μαζὶ μὲ αὐτὰ ἀναλογισθεῖ καὶ τὰ ἄλλα μυστήρια τῆς οἰκονομίας Του, καὶ ὄχι μόνο αὐτά, ἀλλὰ καὶ ὅσα πάθη ὑπέμεινε γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ὁ ἀπαθὴς στὴν φύση Του, ὅπως εἶναι ἡ ἀπόρρητη γέννησή Του, τὰ σπάργανα, τὸ σπήλαιο τὸ ἴδιο, ἡ φάτνη τῶν ἀλόγων, ἐπάνω στὴν ὁποία ὁ βασιλεὺς τοῦ παντὸς ξάπλωσε πτωχικά, ἡ φυγὴ στὴν Αἴγυπτο καὶ ὅλα ὅσα ἀκολούθησαν μέχρι τὴν προδοσία καὶ τὸν Γολγοθᾶ;

Ὅταν ἀναλογισθοῦμε ὅτι ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός, ὄντας Θεὸς ἄναρχος ἀπὸ ἄναρχο Πατέρα, συμφυὴς καὶ ὁμοούσιος τοῦ Παναγίου καὶ προσκυνητοῦ Πνεύματος, ἀόρατος καὶ ἀνεξιχνία­στος, κατέβηκε καὶ σαρκώθηκε καὶ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἔπαθε γιὰ μᾶς ὅλα τὰ ἀναφερθέντα καὶ πολλὰ ἄλλα, γιὰ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ τὴν φθορὰ καὶ γιὰ νὰ καταστήσει τὸν κάθε ἕνα ἀπὸ ἐμᾶς θεὸ ὅμοιο μὲ Αὐτόν, ἄραγε, ἀκόμη καὶ ἂν εἶναι κάποιος σκληρότερος καὶ ἀπὸ πέτρα καὶ ψυχρότερος ἀπὸ κρύσταλλο, δὲν θὰ μαλακώσει ἡ ψυχή του καὶ δὲν θὰ θερμανθεῖ ἡ καρδιά του γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ;

«Ἆρά γε, εἰ λίθου σκληρότερος ᾖ καὶ κρυστάλλου ψυχρό­τε­ρος, οὐ μαλαχθήσεται τὴν ψυχὴν καὶ διαθερμανθήσεται τὴν καρδίαν πρὸς ἀγάπην Θεοῦ; Ἐγὼ οὕτω λέγω καὶ οὕτως ὁμολογουμένως ἐστὶν ἡ ἀλήθεια ὅτι, ἐὰν πιστεύσῃ τις ἀπὸ καρδίας ταῦτα πάντα καὶ ἐκ βαθέων ψυχῆς, εὐθὺς ἕξει καὶ τὴν πρὸς Θεὸν ἀγάπην ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ».

Ὁμολογουμένως αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια: ἂν πιστεύσει κανεὶς πραγματικά, μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ καὶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς του, στὸ μέγα μυστήριο τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, τότε εὐθὺς ἀμέσως θὰ ἀποκτήσει μέσα στὴν καρδιά του καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸ Θεό.

Καὶ ἡ ἀγάπη αὐτὴ ἡ καρδιακὴ πρὸς τὸν Θεό, εἶναι ἀληθινὴ καὶ πραγματική, ὅταν ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο σὲ ἀλλοίωση ἀγαπητική, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐγκαταλείπει χάριν αὐτῆς τῆς πρὸς τὸν Κύριον ἀγάπης κάθε ἀτομοκρατικὴ ἀγάπη, κάθε εἴδους προσκόλληση στὸν ἑαυτό του, κάθε ἀνθρώπινη οἴηση, κάθε ἀρρωστημένη ἔπαρση καὶ θανατηφόρα ἀλαζονεία.

Ἡ καρδιὰ ποὺ ἀγαπᾶ τὸν σαρκωθέντα Κύριο, ἡ καρδιὰ ποὺ συγκινεῖται ὑπαρξιακὰ καὶ ὄχι συναισθηματικὰ ἢ θεατρικὰ ἀπὸ τὸ μέγα μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως διερωτᾶται στὰ βάθη τῆς ὕπαρξής της:

«Τίς εἰμι ἐγώ, Κύριε μου Δέσποτα καὶ Θεέ, ὅτι κατῆλθες καὶ ἐσαρκώθης καὶ ἀπέθανες δι᾽ ἐμέ, ἵνα με τοῦ θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ἀπαλλάξῃς καὶ τῆς σῆς δόξης ὁμοῦ καὶ θεότητος κοινωνὸν ἀπεργάσῃ καὶ μέτοχον;»

Ποιὸς εἶμαι ἐγώ, Κύριέ μου Δέσποτα καὶ Θεέ μου, ποὺ κατῆλθες καὶ σαρκώθηκες καὶ πέθανες γιὰ μένα, γιὰ νὰ μὲ ἀπαλλάξεις ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ νὰ μὲ καταστήσεις κοινωνὸ καὶ μέτοχο τῆς δόξας καὶ τῆς θεότητάς σου;

Αὐτὴ ἡ μὲ πνεῦμα ταπεινώσεως καὶ ἐσωτερικῆς εὐγνωμο­σύνης ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ἀληθινῆς καὶ ὄχι ἐπιφανειακῆς καὶ πρὸς τὸν κάθε ἄνθρωπο ἀγάπης.

Χωρὶς ἀγάπη ἀληθινὴ πρὸς τὸν Θεό, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀγάπη ἀληθινὴ οὔτε καὶ πρὸς τὸν συνάνθρωπο, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀληθινὴ ἀγάπη οὔτε ἀναμεταξύ μας.

Ὅταν καὶ ὅπου βλέπουμε γύρω μας βία, κατάχρηση, ἐκμετάλλευση, ἰδιοτέλεια, ἀτομικὸ συμφέρον, ἔνταση, ταραχὴ καὶ σύγχυση, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ὅτι, ἂν ὑπῆρξε αὐτὴ ἡ ἀγάπη κάποια ἢ κάποιες στιγμές, αὐτὴ χάθηκε, ἐξανεμίστηκε, ἐξαφανί­στηκε, δὲν ριζώθηκε στὰ βάθη τῆς ὕπαρξης.

Ὅταν ἀπουσιάζει ὁ Θεός, ἀπουσιάζει καὶ ἡ ἀγάπη.

Τὰ Χριστούγεννα μᾶς προσκαλοῦν, ἀγαπημένοι μου ἀδελφοί, καὶ μᾶς προκαλοῦν νὰ ξαναβροῦμε τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, νὰ ξαναβροῦμε αὐτὴν τὴν χαμένη ἀγάπη, νὰ ξαναβροῦμε ἔτσι τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό, ποὺ τὸν ἔχουμε χάσει τελείως.

Τὰ Χριστούγεννα μᾶς προσκαλοῦν νὰ ἀγαπήσουμε καὶ πάλι τὸν Θεό, γιὰ νὰ ἀγαπήσουμε καὶ πάλι τὸν ἄνθρωπο, τὸν κόσμο, τὴν ζωὴ τὴν ἴδια.

Ὄχι μόνο για μία ἡμέρα, ἀδελφοί μου, Χριστούγεννα!

Ὄχι μόνο γιὰ σήμερα Χριστούγεννα.

Χριστούγεννα γιὰ πάντα!

Μὲ πατρικὴ ἀγάπη καὶ πολλὲς εὐχὲς

Ὁ Πνευματικός σας Πατέρας