«Πρέπει πρώτα να καεί η βόρεια Λαμία για να γίνει κάτι», φωνάζουν αγανακτισμένοι οι πολίτες…

Θα μπορούσε να ήταν αστείο αν δεν αφορούσε περιουσίες και κυρίως ανθρώπινες ζωές.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του LamiaReport σχεδόν κάθε μέρα και πολλές φορές δύο και τρεις φορές, πρωί, μεσημέρι και βράδυ - σαν χάπι - τρέχουν οι πυροσβέστες για εξακρίβωση πυρκαγιάς στην Καμηλόβρυση.

Η κατάσταση στον καταυλισμό των Ρομά στην περιοχή, δείχνει να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Άλλοτε σηκώνουν στο πόδι την αστυνομία με την συμπεριφορά ανηλίκων (; ) που πετούν πέτρες, άλλοτε για φυγόποινους και παραβατικούς που κρύβονται εντός του καταυλισμού και τώρα το καλοκαίρι για πυρκαγιές!

Δυστυχώς η εν γένει συμπεριφορά τους ειδικά τώρα το καλοκαίρι, εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους για τη δημόσια ασφάλεια. Εκατοντάδες στρέμματα έχουν ήδη καεί και την τελευταία φορά λίγο έλειψε η πυρκαγιά να φτάσει εντός των οικισμών της Αγριλιάς και Λυγαριάς!

Δείτε το σχετικό βίντεο:

Ειδικότερα η πυρκαγιά που εκδηλώθηκε το μεσημέρι της Κυριακής(30/6) πλησίον του καταυλισμού «σήκωσε στο πόδι», όλο τον επιχειρησιακό μηχανισμό της κεντρικής Φθιώτιδας. Αν δεν είχαν φτάσει στο σημείο από την πρώτη σχεδόν ώρα πάνω από 40 πυροσβέστες με 10 οχήματα, υδροφόρες και μηχανήματα του Δήμου Λαμιέων και της Περιφέρειας, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.

Κάτι παραπάνω από πολύτιμη και ουσιαστική, ήταν βέβαια η βοήθεια από αέρος αρχικά των 2 PZL που σηκώθηκαν από το αεροδρόμιο Λαμίας, αλλά και ενός ακόμη αεροσκάφους και ενός ελικοπτέρου που κλήθηκαν από τη Νέα Αγχίαλο. Επιχείρησαν μάλιστα σε περιοχή γεμάτη πυλώνες υψηλής τάσης, που σημαίνει υψηλό ρίσκο στις ρίψεις τους.

Με αφορμή την τελευταία πυρκαγιά και εκμεταλλευόμενοι την ανάπαυλα που μας πρόσφερε η σύντομη κακοκαιρία, βρήκαμε την ευκαιρία να μετρήσουμε πόσες φορές γράψαμε μόνο τον Ιούνιο για πυρκαγιά στην Καμηλόβρυση και πόσες φορές μας ενημέρωσαν αναγνώστες ή είδαμε μόνοι μας καπνό στην περιοχή.

Υπάρχουν λοιπόν οκτώ δημοσιεύματα, ενώ οι παρατηρήσεις και οι καταγγελίες, ξεπερνούν τις 20. Αν σημειώσουμε ότι σε κάποια δημοσιεύματα, υπάρχει η παρατήρηση ότι η Πυροσβεστική είχε ενεργήσει 2 και 3 φορές εκείνη την ημέρα, όπως και την 30^η Ιουνίου, όπου είχε προηγηθεί μικρής έκτασης πυρκαγιά λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι (η μεγάλη πυρκαγιά ξεκίνησε στις 3), τότε μόνο τον Ιούνιο είχαμε περίπου 30 περιστατικά, ενώ και το μήνα Μάιο, είχαμε καταγράψει δύο ακόμη επικίνδυνες πυρκαγιές στις 19 και 24 του μήνα!!!

Να μην παραλείψουμε βέβαια να θυμίσουμε ότι τα ίδια γινόντουσαν και πέρυσι και παλαιότερα με τους κατοίκους της Βόρειας Λαμίας να ζητούν να δημιουργηθούν έστω αντιπυρικές ζώνες.

«Πρέπει πρώτα να καούμε;…»

Από τα παραπάνω φαίνονται πολύ λογικές οι καταγγελίες πολλών αναγνωστών που αναρωτιούνται αν «πρέπει πρώτα να καούμε εμείς και όλη η βόρεια Λαμία πριν γίνει κάτι στην Καμηλόβρυση;».

Οι κάτοικοι ειδικά των οικισμών της βόρειας Λαμίας είναι στα κάγκελα, καθώς είναι πολύ πιθανό η πυρκαγιά να ξεφύγει στα σπίτια τους! Υπάρχουν επίσης και οι πυροσβέστες που τρέχουν και δε φτάνουν! Μαζί τους και οι αστυνομικοί της Λαμίας, καθώς είναι απαραίτητο να συνοδεύουν τα πυροσβεστικά οχήματα, αφού πολλάκις έχουν γίνει στόχος πετροπόλεμου από άτομα του καταυλισμού!

Και για όλο αυτό το χάλι, δεν υπάρχει ούτε μία σύλληψη. Όταν φτάνει η πυροσβεστική οι υπαίτιοι έχουν χαθεί εντός των ανώνυμων παραγκών. Με ποιον τρόπο λοιπόν να γίνει ο έλεγχος και η ταυτοποίηση τους είτε από τους ανακριτικούς υπαλλήλους της Π.Υ. Λαμίας, είτε από τους αστυνομικούς; Και οι Ρομά που θα ήθελαν να ζουν χωρίς τέτοια προβλήματα στον ήδη προβληματικό καταυλισμό τους, με ποια προστασία να μιλήσουν και να καταδείξουν τους ενόχους; Είναι γνωστές οι παραβατικές οικογένειες. Δεν είναι όλοι ίδιοι.

Όταν βλέπουν όμως τον διακινητή, τον ληστή, τον κλέφτη ΑΤΜ και τους διαρρήκτες να γυρίζουν ανενόχλητοι κάθε φορά από το δικαστήριο, ή να εκτίουν ποινές χάδια, τότε έχουν «χαθεί» και τα παιδιά των φιλήσυχων οικογενειών.

Σαφώς το πρόβλημα των Ρομά είναι κοινωνικό και διαχρονικό. Είναι γέννημα ενός κράτους που πολλά χρόνια τώρα δεν μπορεί να θεραπεύσει τις παθογένειες του συστήματος, πόσο μάλλον μιας τόσο μεγάλης κοινωνικής ομάδας που θέλει να ζει με τους δικούς της όρους ή καλύτερα δε θέλει να ζει με τους δικούς μας νόμους και υποχρεώσεις.

Λύσεις υπάρχουν. Δεν μπορεί να μην υπάρχουν λύσεις σε μια δημοκρατική κοινωνία. Αρκεί να εφαρμοστούν απαρέγκλιτα και χωρίς ελαστικότητα οι νόμοι.