ΛΑΡΚΟ: Όλα πιέζουν για ιδιωτικοποίηση

Φωτιά έχουν πάρει τα μέσα ενημέρωσης από την αναμενόμενη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου να απορρίψει την προσφυγή του Ελληνικού Δημοσίου για μη επιστροφή της χρηματοδότησης της νικελοβιομηχανίας που κρίθηκε ως μη συμβατή με τα κριτήρια της αγοράς.

Η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα στήριξης του Ελληνικού Δημοσίου προς τη ΛΑΡΚΟ ΑΕ προσέδωσαν στην επιχείρηση αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της, κατά παράβαση των κανόνων της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις. Η ΛΑΡΚΟ πρέπει να επιστρέψει λοιπόν το ποσό συνολικού ύψους 136 εκατ. ευρώ εντόκως, ώστε να αμβλυνθούν οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού που προκλήθηκαν από την ασύμβατη ενίσχυση.

Αυτό έδωσε το έναυσμα να προβάλουν όλοι οι ρεπόρτερ οικονομίας το γεγονός ότι η ΛΑΡΚΟ δεν πληρώνει τα χρέη της προς τη ΔΕΗ - που πραγματικά αυξάνονται σημαντικά - και ότι παράγει καθημερινά ζημιά 223.598 ευρώ! Σχεδόν ως βασικούς υπαίτιους παρουσιάζουν τα σωματεία εργαζομένων που δε δέχτηκαν τις «ήπιες αλλαγές» για τα προνόμιά τους στο μισθολογικό κόστος, ενώ τα κατηγορούν ως διαχρονικό εμπόδιο στα σχέδια διάσωσης της επιχείρησης!

Άρα έρχεται με μαθηματική ακρίβεια το προηγούμενο «σχέδιο σωτηρίας» που προβλέπει τμηματική πώληση μετά από διαχωρισμό σε καλή και κακή ΛΑΡΚΟ ώστε οι ιδιώτες να πάρουν όλα τα καλά.

Αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη νικελοβιομηχανία στην Ευρώπη έχει και τα μεγαλύτερα προβλήματα. Από τη στιγμή όμως που έχει χαρακτηριστεί ως εθνικής σημασίας δεν μπορεί να τη θέτει στην κρίση των κανόνων της αγοράς και να τη δίνει βορά στα μεγάλα συμφέροντα. Ειδικά όταν η συγκεκριμένη επιχείρηση έχει δημιουργήσει και δημιουργεί σημαντικά περιβαλλοντικά ζητήματα που είναι βέβαιο ότι θα μείνουν σουβενίρ στους κατοίκους χωρίς έστω το οικονομικό όφελος που υπάρχει τώρα για την τοπική κοινωνία.

Δυστυχώς οι μεσοβέζικες λύσεις τόσο χρόνων οδηγούν απλά στην κάλυψη του τεράστιου θέματος το οποίο διαρκώς διογκώνεται, ενώ γίνονται ολοένα και πιο επικίνδυνες οι συνθήκες εργασίας για όσους έχουν μείνει στην παραγωγή.