Ρόμπερτ Μενέντεζ: Δεν θα εγκρίνω την πώληση των F-16 στην Τουρκία - Λάθος η πολιτική ίσων αποστάσεων

Νέο μήνυμα πως δε θα επιτρέψει, όσο περνά από το χέρι του, την πώληση F-16 στην Τουρκία έστειλε ο αμερικανός γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ.

Μιλώντας στο MEGA, ο Ρόμπερτ Μενέντεζ έκανε λόγο για ρητορική μίσους από την Τουρκία και απειλές προς την Ελλάδα, και πως οι ΗΠΑ θα πρέπει να το λαμβάνουν υπ’όψιν τους αυτό.

Επίσης πήρε απόσταση από τις ανακοινώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο καλεί και τις δύο πλευρές να ρίξουν τους τόνους, λέγοντας χαρακτηριστικά πως μόνο η μία πλευρά επιτίθεται και τονίζοντας πως είναι λάθος η πολιτική των ίσων αποστάσεων και των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Επίσης εκφράζει την άποψη πως οι ΗΠΑ θα πρέπει να βοηθήσουν την Ελλάδα εάν δεχτεί επίθεση, κάτι όμως που δε θεωρεί πιθανό.

«Καταβάλλονται προσπάθειες να διασφαλιστεί ότι αυτή η στιγμή δεν θα έρθει ποτέ γιατί δεν είναι προς το συμφέρον κανενός να έρθει και δεν πιστεύω ότι η Τουρκία έχει το εκτόπισμα που είχε κάποτε στο σύνολο του αμερικανικού Κογκρέσου», αναφέρει.

Δείτε αναλυτικά τα όσα είπε στο MEGA.

Τι θα γίνει με την πώληση των F-16 στην Τουρκία

Μενέντεζ: Αναφορικά με τα f16, θα ήθελα η Τουρκία να είναι διαφορετική απ’ ό,τι είναι υπό την ηγεσία του Προέδρου Ερντογάν. Να είναι ένα αξιόπιστος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, να ακολουθεί τους διεθνείς κανόνες, να μην ειναι επιθετική έναντι των γειτόνων της, να μην συλλαμβάνει και φυλακίζει δημοσιογράφους και δικηγόρους. Να μην κηρύσσεις ξαφνικά έναν από τους βασικούς σου πολιτικούς αντιπάλους ένοχο, για να τον αποκλείσεις από τις εκλογές και πολλά ακόμη. Οπότε, σε αυτό το πλαίσιο, είμαι αντίθετος στην πώληση των F16, γιατί στο τέλος της ημέρας η πραγματικότητα ειναι ότι δεν έχουμε δει την Τουρκία του Ερντογάν να ανταποκρίνεται σε αυτές τις προσδοκίες.

Αυτό που έχουμε δει είναι μια Τουρκία που απειλεί μια άλλη χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, την Ελληνική Δημοκρατία και την απειλεί χωρίς δικαιολογία, χωρίς αιτία. Οπότε στο μυαλό μου θα ήταν προβληματικό να πουλήσουμε στρατιωτικό υλικό, όταν προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες και όταν εκδηλώνει ξεκάθαρα ξανά και ξανά κάποιες από τις προθέσεις της. Ίσως η κυβέρνηση Μπάιντεν χρησιμοποιήσει τη δική μου στάση για την πώληση ως ένα μοχλό πίεσης για να κάνει την Τουρκία να συμπεριφερθεί διαφορετικά και, αν συμβεί αυτό, ας είναι, θα μπορούσε να είναι μια θετική εξέλιξη. Αλλά αυτή τη στιγμή σκοπεύω να εξακολουθήσω να κάνω αυτό που έχω πει πως θα κάνω, δηλαδή να μην εγκρίνω την πώληση. Κατά συνέπεια, δεν θα προχωρήσω σε έγκριση της πώλησης αυτή τη στιγμή.

Ακόμη όμως κι αν η διοίκηση Μπάιντεν χρησιμοποιεί τη στάση σας για να πιέσει την Τουρκία, ακόμη κι αν η Τουρκία συμφωνήσει να σταματήσει τις απειλές κατά της Ελλάδα, πώς θα μπορούσατε να εξασφαλίσετε ότι θα σεβαστεί και θα τηρήσει τη δέσμευση αυτή και μετά την πώληση;

Μενέντεζ: Ναι, φυσικά δεν είναι μόνο λόγια. Θα απαιτούνταν και πράξεις και πρέπει να σκεφτούμε ποιοι είναι οι όροι που θα εφαρμόζονταν και οι πράξεις που θα απαιτούνταν από πλευράς της Τουρκίας προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η Τουρκική κυβέρνηση αναλαμβάνει την ευθύνη να υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της σε μια τέτοια πώληση. Δεν είμαστε καθόλου κοντά σε κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή. Μπορεί να φτάσουμε σε αυτό το σημείο αν και μόνο αν η Τουρκία εγκαταλείψει την επιθετική της στάση έναντι τόσο της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κύπρου, όσο και άλλες ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο που είναι αντίθετες στα εθνικά μας συμφέροντα και την εθνική μας ασφάλεια.

Γερουσιαστά, κάθε φορά που καλείται το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να τοποθετηθεί για τις απειλές κατά της Ελλάδας, η απάντηση τα τελευταία χρόνια είναι περίπου η ίδια: “Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθαρρύνουν τις δύο συμμάχους να επιλύσουν τις διαφορές τους μέσω διαλόγου στη βάση του διεθνούς δικαίου”. Τους τελευταίους μήνες όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει: στην Ελλάδα ξυπνάμε σχεδόν κάθε μέρα με ωμές απειλές εισβολής. Ο Ερντογάν και οι αξιωματούχοι του λένε “θα έρθουμε μια νύχτα”. Η ερώτησή μου είναι αν πιστεύετε ότι ίσως έχει έρθει η ώρα να πάρει μια πιο διακριτή στάση το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αντί να τηρεί περίπου ίσες αποστάσεις από μια χώρα που απειλείται και μια χώρα που απειλεί.

Μενέντεζ: Πρώτα απ’ όλα, πιστεύω ότι η ρητορική του Προέδρου Ερντογάν είναι εξωφρενική, πιστεύω όμως παράλληλα ότι είναι ακριβώς αυτό: ρητορική. Και πιστεύω ότι χρησιμοποιεί αυτή τη ρητορική για εσωτερική κατανάλωση γιατί έχει τραγικές επιδόσεις να δείξει στον τουρκικό λαό. Η τουρκική οικονομία έχει κατακρημνιστεί και εξ αιτίας αυτού, ο τουρκικός λαός υποφέρει, οπότε χρειάζεται να διασπάσει την προσοχή τους, άρα αυτή η ρητορική είναι μέρος της προσπάθειας που πιστεύω ότι καταβάλλει σε πολιτικό επίπεδο. Δεν είναι αποδεκτή, αλλά πιστεύω ότι είναι απλά ρητορική. Έχοντας πει αυτό, δεν είναι αποδεκτό και πιστεύω πως το Στέιτ Ντιπάρτμεντ- και αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχω ιστορικά με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ – δεν μπορεί να καλεί και τις δύο πλευρές να ρίξουν τους τόνους ή να βρουν έναν ειρηνικό τρόπο επίλυσης των διαφορών τους όταν είναι η μία και μόνο η μία πλευρά που επιτίθεται.

Αν η Ελληνική Δημοκρατία ενεργούσε με τον ίδιο τρόπο, όπως ο Ερντογάν συμπεριφέρεται απέναντι στην Ελλάδα, τότε θα καλούσα την Ελληνική Δημοκρατία να βρει έναν τρόπο να προχωρήσει σε συμφιλίωση με βάσει τους διεθνείς κανόνες και το διεθνές δίκαιο, αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η Ελλάδα δεν κάνει υπερπτήσεις στον τουρκικό εναέριο χώρο. Η Ελλάδα δεν εισβάλει σε τουρκικά χωρικά ύδατα. Η Ελλάδα δεν απειλεί την κυριαρχία και την ασφάλεια της Τουρκίας. Επομένως είναι λάθος να καλούνται και οι δύο πλευρές εν προκειμένω, όταν μόνο η μία πλευρά είναι επιθετική και αυτό πρέπει να αλλάξει. Πρόκειται για μία προσπάθεια που εξακολουθούμε να καταβάλλουμε με σκοπό να κάνουμε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και την αμερικανική διοίκηση να αλλάξει δρόμο γιατί πιστεύω ότι όταν μιλάμε για αυταρχικούς ανθρώπους, κάποιες φορές μπορεί να νομίζεις ότι όλα τους τα σχόλια είναι απλά ρητορική, ανεύθυνη ρητορική μίσους, κάποιες φορές ωστόσο οφείλεις να αναρωτηθείς αν υπάρχει περίπτωση να εννοούν αυτά που λένε και αυτό είναι ένα ρίσκο που δεν έχουμε την πολυτέλεια να αναλάβουμε.

Και αν είναι αυτή η περίπτωση, Γερουσιαστά, αν η Τουρκία υλοποιήσει τις απειλές της για πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, τι έχουμε να περιμένουμε από τις Ηνωμένες Πολιτείες;

Μενέντεζ: Πρώτα απ’ όλα, επιτρέψτε μου να πω πως δεν περιμένω να συμβεί κάτι τέτοιο και πιστεύω ότι έχουμε συνεργαστεί για να χτίσουμε μια πιο δυνατή αμερικανο-ελληνική αμυντική θέση, κάτι που είναι απίστευτα σημαντικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι όμως πολύ σημαντικό και για την Ελλάδα. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί όταν η Σούδα είναι σημαντική βαση για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν η Αλεξανδρούπολη έχει γίνει τώρα μια στρατηγικά σημαντική θέση όχι μόνο για αμυντικούς αλλά και για ενεργειακούς σκοπούς, όταν οι κοινές αμερικανο-ελληνικές στρατιωτικές ασκήσεις προσλαμβάνουν πολύ σημαντικές διαστάσεις, όλα αυτά εκπέμπουν ένα μήνυμα στους γείτονες της Ελλάδας, εν προκειμένω και στην Τουρκία, για τον κίνδυνο τυχόν ανάληψης στρατιωτικής δρασης εναντίον της Ελλάδας γιατί τώρα δεν είναι μόνο τα ελληνικά συμφέροντα που επηρεάζονται αλλά θα μπορούσαν να πληγούν και τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεύτερον, πιστεύω, όπως είπα και στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να συζητήσει τι θα συμβεί αν έρθει μια μέρα ο μη γένοιτο που μία χώρα μέλος του ΝΑΤΟ επιτεθεί απρόκλητα σε μια άλλη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Μου φαίνεται ότι είναι ο επιτιθέμενος που θα πρέπει να τιμωρηθεί και μου φαίνεται επίσης, από αμερικανική σκοπιά ότι όταν έχεις δύο συμμάχους στο ΝΑΤΟ αλλά ο ένας είναι ο επιτιθέμενος και είναι ξεκάθαρα αυτός που προκάλεσε τις συνέπειες, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να σταθούν στο πλευρό της χώρας που έχει δεχθεί επίθεση.

Αυτήν την άποψη πιστεύετε τη συμμερίζονται κι άλλοι; Τι νομίζετε;

Μενέντεζ: Νομίζω ότι η άποψη πως στέκεσαι στο πλευρό του- και χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη ελλείψει κάποιας καλύτερης- “θύματος” και όχι του επιτιθέμενου, στο τέλος της ημέρας είναι η επικρατέστερη. Πιστεύω ότι καταβάλλονται προσπάθειες να διασφαλιστεί ότι αυτή η στιγμή δεν θα έρθει ποτέ γιατί δεν είναι προς το συμφέρον κανενός να έρθει και δεν πιστεύω ότι η Τουρκία έχει το εκτόπισμα που είχε κάποτε στο σύνολο του αμερικανικού Κογκρέσου.