Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά αρχαίο σεξουαλικό βοήθημα

Σε μία πρωτοφανή ανακάλυψη προχώρησαν Βρετανοί αρχαιολόγοι, καθώς, όπως όλα δείχνουν, βρέθηκε για πρώτη φορά αρχαίος δονητής φυσικού μεγέθους ηλικίας 2.000 ετών.

Βρετανοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τον μοναδικό γνωστό αρχαίο δονητή σε φυσικό μέγεθος σε μία από τις πιο απομακρυσμένες παρυφές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και συγκεκριμένο στο ρωμαϊκό οχυρό Βιντολάντα.

Αρχικά, το αρχαίο αντικείμενο, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1992 στην περιοχή Νορθάμπερλαντ της Βρετανίας, καταγράφηκε από την ομάδα των ερευνητών ως εργαλείο ραπτικής. Ωστόσο, νεότερη έρευνα αποκάλυψε ότι πρόκειται για ξύλινο σεξουαλικό βοήθημα ηλικίας 2.000 ετών!

"Πρέπει να ομολογήσω ότι είναι αυτονόητο ότι πρόκειται για ξύλινο πέος. Δεν ξέρω ποιος το καταχώρησε στον κατάλογο ως εργαλείο ραπτικής. Ίσως ήταν κάποιος που δεν ένιωθε άνετα με αυτό ή δεν πίστευε ότι οι Ρωμαίοι θα έκαναν τέτοια πράγματα", δήλωσε ο λέκτορας αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ, Ρομπ Κόλινς.

Όπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα της Guardian, αν όντως πίστευαν κάτι τέτοιο, δεν θα μπορούσαν να κάνουν μεγαλύτερο λάθος, καθώς οι φαλλικές αναπαραστάσεις ήταν πανταχού παρούσες στον ρωμαϊκό κόσμο σε ψηφιδωτά, τοιχογραφίες, διακοσμητικά αγγείων ή ακόμα και μενταγιόν.

Ο ξύλινος δονητής έχει μήκος 16 εκατοστά, αλλά πιστεύεται ότι ήταν μεγαλύτερος, καθώς το ξύλο είναι επιρρεπές στη συρρίκνωση και τη στρέβλωση με το πέρασμα του χρόνου. Επίσης, η ανάλυση έδειξε ότι ο φαλλός είχε "ιδιαίτερα λεία άκρα", γεγονός που υποδεικνύει ότι χρησιμοποιήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το πρωτοφανές εύρημα εξετάστηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ και του University College του Δουβλίνου, και, όπως προέκυψε, πρόκειται για το πρώτο γνωστό παράδειγμα ξύλινου φαλλού, που βρέθηκε ποτέ στον ρωμαϊκό κόσμο.

"Αυτό που το καθιστά πρωτόγνωρο είναι ότι δεν πρόκειται για έναν μικροσκοπικό φαλλό αλλά είναι φυσικού μεγέθους. Είναι επίσης σημαντικό καθώς το ξύλο συνήθως δεν επιβιώνει", δήλωσε ο Κόλινς.

Σημειώνεται ότι ο αρχαιός δονητής βρέθηκε σε χαντάκι της περιοχής Νορθάμπερλαντ, μαζί με δεκάδες παπούτσια, αξεσουάρ ενδυμασίας, αποκόμματα δέρματος και επεξεργασμένο κέρατο και πιθανώς γι' αυτό αρχικά θεωρήθηκε εργαλείο ραπτικής.

"Συχνά στην αρχαιολογία, όταν βρίσκουμε ένα αντικείμενο, μπορούμε να πούμε ή να συμπεράνουμε για ποιο λόγο χρησιμοποιούταν. Ωστόσο, δεν συνέβη κάτι τέτοιο στην περίπτωση αυτού του αντικειμένου. Έπρεπε να ερευνήσουμε διεξοδικά για ποιο λόγο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ένα ξύλινο γλυπτό φαλλού 16 εκατοστών", σημείωσε ο λέκτορας αρχαιολογίας, Ρομπ Κόλινς.

Η ομάδα των ερευνητών κατέληξε σε τρεις πιθανές θεωρίες, οι οποίες δημοσιεύτηκαν και στο περιοδικό Antiquity.

Sex toy, γουδοχέρι ή γούρι

Μια θεωρία είναι ότι χρησιμοποιήθηκε για λόγους σεξουαλικής ικανοποίησης. "Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι ήταν ένα σεξουαλικό βοήθημα, αν και χρειάζεται κάποια προσοχή", δήλωσε ο Κόλινς.

"Μερικές φορές οι δονητές δεν χρησιμοποιούνταν πάντα για ευχαρίστηση, μπορεί να ήταν ακόμα και εργαλεία βασανιστηρίων, οπότε είμαι πολύ επιφυλακτικός στον όρο sex toy. Ελπίζω ότι αυτός ήταν ο σκοπός του. Αν ισχύει αυτό, θα είναι ο πρώτος ρωμαϊκός δονητής που συναντάται ποτέ στην αρχαιολογία", πρόσθεσε.

"Γνωρίζουμε από την ελληνική και ρωμαϊκή τέχνη ότι χρησιμοποιούσαν δονητές. Αλλά δεν έχουμε βρει καμία αρχαιολογική απόδειξη, πράγμα που είναι από μόνο του ενδιαφέρον. Αν ο ξύλινος φαλλός αποτελεί μία τέτοια απόδειξη και έχει βρεθεί εδώ, σε παραμεθόρια περιοχής της αυτοκρατορίας και όχι στη ρωμαϊκή Ιταλία, τότε πρόκειται για κάτι εκπληκτικό", σημείωσε.

Η δεύτερη θεωρία είναι ότι το αντικείμενο χρησιμοποιήθηκε ως γουδοχέρι, είτε για μαγειρικούς σκοπούς είτε για το άλεσμα καλλυντικών ή φαρμακευτικών συστατικών. Το μέγεθός του φαίνεται πως θα έκανε εύκολη τη χρήση του.

Σύμφωνα με την τρίτη εκδοχή, το αντικείμενο φέρεται να προοριζόταν να τοποθετηθεί σε άγαλμα, το οποίο οι περαστικοί θα άγγιζαν για καλή τύχη ή για να διώξουν την κακοτυχία, κάτι που επίσης ήταν σύνηθες σε όλη την επικράτεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Αν ισχύει η τρίτη θεωρία, το άγαλμα θα έπρεπε να βρισκόταν πιθανότατα κοντά στην είσοδο ενός σημαντικού κτιρίου, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι ο φαλλός βρισκόταν είτε σε κάποιον εσωτερικό χώρο είτε σε κάποιο σημείο που δεν ήταν μαζικά προσβάσιμο.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι ο φαλλός της Βιντολάντα θα δώσει το έναυσμα για την αναζήτηση παρόμοιων αντικειμένων ενώ αυτή τη στιγμή εκτίθεσται στο μουσείο της Βιντολάντα.

*Οι φωτογραφίες αντλήθηκαν από την σχετική δημοσίευση στην επίσημη ιστοσελίδα του Cambridge University