«Η συμφωνία του αιώνα»: Πόσο... βαθιά στην τσέπη πρέπει να βάλει το χέρι ο Τραμπ, για ν' αποκτήσει τη Γροιλανδία;

Το ενδιαφέρον του Ντόναλντ Τραμπ για τη Γροιλανδία είναι δεδομένο. Τι κι αν η Δανία λέει ότι το νησί δεν είναι προς πώληση και το σύνθημα που κυριαρχεί είναι περίπου το «η Γροιλανδία ανήκει στους Γροιλανδούς»; Ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ θεωρεί ότι όλα είναι υπό διαπραγμάτευση και τα πάντα έχουν μία τιμή. Πόσο θα κόστιζε, ωστόσο, η Γροιλανδία;

Ο Ντέιβιντ Μπάρκερ, εργολάβος ακινήτων και πρώην οικονομολόγος στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) μίλησε στους New York Times, που επιχείρησαν να «ανιχνεύσουν» το κόστος μιας τέτοιας συμφωνίας. Και δεν ήταν τυχαία η επιλογή τιου Μπάρκερ, καθώς πρόκειται για τον άνθρωπο, ο οποίος προκάλεσε αίσθηση το 2009, όταν υποστήριξε ότι η αγορά της Αλάσκας, το 1867, από τις ΗΠΑ, για λιγότερα από δύο σεντς ανά στρέμμα, ήταν μια κακή συμφωνία -από καθαρά οικονομική, επενδυτική άποψη. Ο ίδιος εκτιμά ότι η αξία της Γροιλανδίας μπορεί να κυμαίνεται μεταξύ 12,5 και 77 δισ. δολαρίων.

Η Αλάσκα μπορεί να μην είναι η καλύτερη σύγκριση. Σε δολάρια με τη σημερινή αξία, η συμφωνία θα είχε ανέλθει σε περισσότερα από 150 εκατομμύρια δολάρια. Σκεφτείτε αντ' αυτού τις Παρθένες Νήσους, λέει ο Μπάρκερ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αγόρασαν τις λεγόμενες Δανικές Δυτικές Ινδίες από τη Δανία το 1917 για 25 εκατ. δολάρια (περίπου 657 εκατ. δολάρια σήμερα) λόγω ανησυχιών για την εθνική ασφάλεια -την οποία επικαλείται και τώρα ο Τραμπ. Η Γροιλανδία είναι προφανώς πολύ μεγαλύτερη, αλλά και στις δύο περιπτώσεις η αμυντική αξία βασίζεται στη γεωγραφική θέση και όχι στο μέγεθος.

Ο Μπάρκερ προτείνει να χρησιμοποιηθούν οι τιμές για τις Παρθένες Νήσους και την Αλάσκα ως σημεία εκκίνησης, αλλά να προσαρμοστούν με βάση την ονομαστική μεταβολή του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος των Ηνωμένων Πολιτειών ή της Δανίας, ώστε να ληφθούν υπόψη τόσο ο πληθωρισμός όσο και η οικονομική ανάπτυξη. «Μια μεγαλύτερη οικονομία μπορεί να αντέξει οικονομικά να πληρώσει περισσότερα, και μια μεγαλύτερη οικονομία θα απαιτούσε πιθανώς μια μεγαλύτερη τιμή» υπογραμμίζει.

Για τη χαμηλή αποτίμηση, προσάρμοσε την τιμή αγοράς των Παρθένων Νήσων με βάση την 500πλάσια αύξηση του ΑΕΠ της Δανίας από το 1917. Αυτό συνεπάγεται μια τιμή της Γροιλανδίας, ύψους 12,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Προσαρμόζοντας το κόστος της αγοράς της Αλάσκας κατά 7,2 εκατομμύρια δολάρια για την αύξηση του ΑΕΠ των ΗΠΑ, προέκυψε η υψηλή τιμή των 77 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Καμία από τις δύο συγκρίσεις δεν είναι τέλεια. Η αγορά των Παρθένων Νήσων ήταν πιο πρόσφατη, ενώ η Αλάσκα έχει παρόμοιο κλίμα και μέγεθος. «Η αίσθηση πολλών κατά την αγορά της Αλάσκας ήταν ότι οι ΗΠΑ είχαν υπερπληρώσει, ενώ αυτό δεν ίσχυε για την αγορά των Δανικών Δυτικών Ινδιών» λέει ο Μπάρκερ.

Η προσέγγιση έχει λιγότερο νόημα, αν η εθνική άμυνα δεν είναι ο κύριος στόχος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εδώ και καιρό στρατιωτική παρουσία στη Γροιλανδία και η Δανία είναι σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, λέει από την πλευρά του ο Νίκολα Σουάν, παγκόσμιος επικεφαλής κυβερνήσεων και πολυμερών οργανισμών της SwissThink, εταιρείας συμβούλων για τις πιστωτικές αγορές.

Η πρόσβαση στα αποθέματα ορυκτών της Γροιλανδίας, όπως ο χαλκός και το λίθιο, τα οποία είναι χρήσιμα για κρίσιμες τεχνολογίες, όπως οι μπαταρίες και τα ηλεκτρικά οχήματα, μπορεί να είναι πιο σημαντική για τις Ηνωμένες Πολιτείες, υποστηρίζει.

Με τη σειρά του, ο Μπάρκερ λέει και πάλι ότι η βάση για την αποτίμηση των πόρων της Γροιλανδίας θα μπορούσε να είναι πιο δύσκολη: «Εάν η Γροιλανδία μας βοηθά πραγματικά να υπερασπιστούμε τις ΗΠΑ, τότε η αξία της αυξάνεται με το μέγεθος της αμερικανικής οικονομίας. Αν η μόνη αξία της Γροιλανδίας είναι τα ορυκτά, τότε το μέγεθος της αμερικανικής οικονομίας δεν θα είχε μεγάλη επίδραση στην τιμή».