Ο Σον Κόνερι απαγγέλει την Ιθάκη του Καβάφη σε μουσική υπόκρουση Βαγγέλη Παπαθανασίου

Ο εμβληματικός Σον Κόνερι είχε συγκινήσει όταν είχε απαγγείλει με τον δικό του, καθηλωτικό τρόπο την Ιθάκη του Κωνσταντίνου Καβάφη σε μουσική υπόκρουση Βαγγέλη Παπαθανασίου

Ο Κόνερι γεννήθηκε στο Φάουντενμπριτζ (Fountainbridge) στο Εδιμβούργο στις 25 Αυγούστου του 1930. Είναι γιος της Euphemia “Effie” McBain (πατρ. McLean), καθαρίστριας, και του Τζόζεφ Κόνερι, εργάτη σε εργοστάσιο και οδηγού φορτηγού.

Ο πατέρας του ήταν Καθολικός με ιρλανδο-σκωτική καταγωγή, ενώ η μητέρα του ήταν Σκωτσέζα Προτεστάντισσα. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι τον αποκαλούσαν Σον, το μεσαίο του όνομα, πολύ πριν γίνει ηθοποιός.

Το πρώτο του επάγγελμα ήταν γαλατάς στο Εδιμβούργο. Ακολούθως κατατάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό, αλλά απολύθηκε λόγω προβλημάτων υγείας και επέστρεψε στην παλιά του δουλειά κάνοντας διάφορες εργασίες όπως οδηγός λεωφορείου, εργάτης, μοντέλο για το κολλέγιο Καλών Τεχνών του Εδιμβούργου, στιλβωτής φέρετρων και μπόντι μπίλντερ.

Την Ιθάκη, τον προορισμό και το ταξίδι, εκείνη που ίσω ςτη βρήκες πτωχική μα δε σε γέλασε, εκείνη, την πολυακουσμένη και πολυδιαβασμένη, απαγγέλλει με τον δικό του, χαρακτηριστικό τρόπο, ο Sean Connery.

Η μουσική υπόκρουση είναι του Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Στην Ιθάκη, η οποία βασίζεται στον οδυσσειακό μύθο, ο ποιητής μας μιλά για το ταξίδι της ζωής, το οποίο όλοι μας πραγματοποιούμε και στο ξεκίνημά του έχουμε μέσα μας όνειρα και ελπίδες, μα σύντομα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις περιπέτειες, τις αποτυχίες και τις απογοητεύσεις.

Ο ποιητής, στα 47 του χρόνια, σοφός και γεμάτος πείρα απ’ το μέχρι τότε ταξίδι του, δίνει συμβουλές σε κάθε οδοιπόρο της ζωής, λέγοντάς του αρχικά πως είναι μεγάλο δώρο o «μακρύς δρόμος», καθώς θα είναι πολλά περισσότερα αυτά που θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί ειν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

(Κώστας Καβάφης – ΙΘΑΚΗ, 1911)