«Ο Σαββόπουλος είναι ένας ρόλος που έπλασα» - Όλα όσα έγιναν στην παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του «Νιόνιου»

Την ημέρα της γιορτής του, όπως ο ίδιος ομολόγησε, επέλεξε ο Διονύσης Σαββόπουλος για την παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του σε ένα ασφυχτικά γεμάτο από κόσμο Μέγαρο Μουσικής «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα» από εκδόσεις Πατάκη με παρουσιαστές τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής, Γιάννη Βακαρέλη και τον συγγραφέα Γιώργο Σκαμπαρδώνη. Η Σώτη Τριανταφύλλου ήταν απούσα με τον λόγο της να τον διαβάζει στο κοινό η εκδότρια του οίκου Πατάκη, Άννα Πατάκη.

«Αν προσέξετε δεν έχω πάψει να αυτοβιογραφούμαι στη ζωή μου» ομολόγησε μπροστά στο κοινό ο Σαββόπουλος. «Από μικρός, έλεγα στον δασκαλάκο που ερχόταν σπίτι, ότι, όταν μπορέσω, θα γράψω τη αυτοβιογραφία μου» αποκάλυψε στον κόσμο που είχε γεμίσει ασφυχτικά την αίθουσα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. «Και ο δάσκαλος μου έλεγε πως θα το κάνεις αφού δεν σε ξέρει κανείς; Μα δεν έχει σχέση αυτό' του απαντούσα. Το θέμα είναι η ανάγκη να το κάνει κανείς, και εσείς, αλήθεια, δεν το κάνετε αυτό στην παρέα σας, δεν λέτε περιστατικά από τη ζωή σας;» είπε ο συνθέτης απευθυνόμενος στο κοινό γι αυτό το χάρισμα που έχει να λέει ιστορίες. «Είδατε τι ωραία που είναι εκείνη τη στιγμή; Δεν είστε πιο αληθινοί και πιο ωραίοι; Εγώ αυτό το κάνω σε όλη μου τη ζωή έτσι σκέφτηκα να τα μαζέψουμε όλα αυτά και να τα κάνουμε ένα βιβλίο. Γι αυτό θέλω ευχαριστώ τον Αλέξη Κυριτσόπουλο, τον αδελφικό φίλο που έκανε το εξώφυλλο, με τον οποίο συνεργαζόμαστε 60 χρόνια και είναι σαν να λέμε τραγούδια μαζί, σαν τους αδελφούς Κατσάμπα» είπε σκορπίζοντας το γέλιο. Ο συνθέτης ευχαρίστησε επίσης τις εκδόσεις Πατάκη, την Άννα και τις εκδόσεις, την επιμελήτρια Ελένη Κεχαγιόχλου αλλά και τους υπεύθυνους επικοινωνίας του οίκου καθώς και τους δικούς του ανθρώπους από την Ελένη Καλέση, στην οποία υπαγόρευε το βιβλίο έως τον αδελφικό του φίλο Αλέξη Κυριτσόπουλο ο οποίος σχεδίασε το εξώφυλλο και με τον οποίο συνεργάζονται περίπου 60 χρόνια καθώς και τους παρουσιαστές. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε, όπως κάνει και στην αυτοβιογραφία του, στους ομότεχνους του λέγοντας ιστορίες από αυτούς, όπως τον Γιώργο Ζαμπέτα ο οποίος εμπνεόταν....από τα βατράχια, που ήταν γεμάτα στο έλος στον Κολωνό, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια.

«Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στην Άσπα»

Ωστόσο, το βιβλίο αυτό δεν θα μπορούσε να είναι αφιερωμένο σε κάποιον άλλο, από τη γυναίκα της ζωής του, την Άσπα. «Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στην Άσπα, τη γυναίκα της ζωής μου. Στάθηκε δίπλα μου σε όλες μα όλες τις δύσκολες στιγμές -και δεν ήταν λίγες- να ζήσεις αγάπη μου, σε φιλώ», ανέφερε ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Σε αυτήν, άλλωστε αφιερώνει μεγάλο μέρος στο βιβλίο ομολογώντας πως τα χρόνια της κοινής συμβίωσης έκρυβαν και δυσκολίες. «Ήταν μια περίοδος ταλαιπωρίας, αλλά κάθε εμπόδιο σε καλό. Γιατί έτσι γνώρισα την γυναίκα που θα γινόταν η γυναίκα της ζωής μου. Ήταν μαθήτρια της τρίτης λυκείου τότε» γράφει για την αγαπημένη του. «Αμίλητη και κλειστή σαν όστρακο. Και τόσο όμορφη, που το βράδυ φωσφόριζε. Αλλά εγώ τότε τρέκλιζα ακόμη και μια με τους μπάφους, μια με τις απογοητεύσεις, δεν καταλάβαινα τον ρόλο που θα έπαιζε στη ζωή μου αυτό το πλάσμα», γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο απευθύνοντας ένα δημόσιο συγγνώμη στη σύζυγό του για τα λάθη του, τις παραβλέψεις, ομολογώντας τις απιστίες και τα παραστρατήματά του.

«Μερικές φορές κοντέψαμε (να χωρίσουμε) αλλά ξαναπέσαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Κι άλλοτε ήταν μέρες που έπεφτε πάλι βαριά επάνω μας η ταφόπλακα της καθημερινότητας. Δούλευα σε κλαμπ γεμάτα από νεαρές γυναίκες, σεξουαλικά πρόθυμες και επιπλέον ερωτευμένες με τον πρωταγωνιστή. Αισθανόμουν σαν ένα μικρό παιδί που το βάζεις σ’ ένα δωμάτιο όπου τρέχουν τρενάκια, ρομπότ που μιλάνε, ένα σωρό λουσάτα παιχνίδια, αλλά δεν έπρεπε ν’ αγγίζω τίποτα, μόνο να βλέπω. «Παντρειές μού ήθελες, να τώρα»! Της το χρέωνα ο γελοίος. Μα κι αν μπήκα στον πειρασμό κι αν εξόκειλα καμιά φορά, της το ομολόγησα. Δεν μπορούσα να κρατάω μυστικά από τη γυναίκα μου. Με πνίγουν. Τι να κάνω; Της τα λέω όλα. Εξάλλου, άνδρας είμαι, δεν είχα κανένα ελαφρυντικό; Όχι, δεν είχα κανένα ελαφρυντικό. Το άκουγα στην παγερή σιωπή της. Το έβλεπα σ’ αυτό το παγερό πράσινο βλέμμα της. Ήμουν ένας πατριαρχικός τύπος που βασανιζόμουν απ’ την ίδια του την πατριαρχικότητα. Έτσι ήμουν τότε...».

«Ο Σαββόπουλος είναι ένας ρόλος που τον έπλασα σιγά-σιγά»

Αλλά όλα αυτά περνάνε μέσα από το φίλτρο της δημόσιας αφήγησης και της περσόνας που έχει κατασκευάσει ο συνθέτης για τον εαυτό του καθώς, όπως ομολογεί. «Αυτό που λέμε «“Σαββόπουλος’’» δεν υπάρχει. Ο Σαββόπουλος είναι ένας ρόλος που τον έπλασα σιγά σιγά με τα χρόνια: Ο τύπος με τα στρόγγυλα γυαλιά, τις τιράντες, αργότερα το γενάκι, που βγαίνει στη σκηνή, φτιάχνει αυτά τα τραγούδια, κάνει σχόλια και λέει ιστορίες.

Είναι ο “Σάββο’”, όπως τον έλεγε ο συγχωρεμένος ο Τάσος Φαληρέας. Είναι ένας άλλος. Εγώ είμαι εγώ. Χώνομαι πολλές φορές μέσα σ’ εκείνον τον άλλο. Δικός μου είναι. Χωρίς εμένα θα ήταν αέρας κοπανιστός. Τώρα όμως τον χρειάζομαι, γιατί μεγάλωσα και θα ’θελα να δω πώς ήμουν πιτσιρίκος, πώς φέρθηκα στον επαγγελματικό μου βίο, πώς ήμουν σαν σύζυγος, πατέρας και παππούς, κι ακόμα πώς ήμουν σαν πολίτης, σαν φίλος και σαν γιος.

Σ’ αυτά είναι καλός ο Σάββο. Το ’χει. Σαν ρόλος, και σουξέ είχε και πείρα διαθέτει. Τώρα ο ρόλος θα μιλήσει για τον δημιουργό του. Ένα παιχνίδι είναι. Ένα κόλπο. Ελπίζω να το βρείτε διασκεδαστικό».

Σύμφωνα με το protothema.gr, το παρών στην παρουσίαση του βιβλίου έδωσαν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ο Σταύρος Ξαρχάκος με τη σύζυγό του Ηρώ Σαΐα, ο Γρηγόρης Ψαριανός, ο Μανώλης Μητσιάς, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Πάνος Μουζουράκης με τη σύζυγό του Μαριλού Κόζαρη, η υπουργός πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, η Μιλένα Αποστολάκη, ο Παύλος Τσίμας με τη σύζυγό του Καίτη, η Μαρία Δαμανάκη και συγγραφείς όπως η Λένα Διβάνη.