«Είμαστε περήφανοι γιατί σήμερα είμαστε όλοι, δάσκαλοι και παιδιά, πιο δυνατοί, πιο αποφασισμένοι,πιο σοφοί...»
Και ξαφνικά ήλθαν τα πάνω – κάτω. Ένας ιός εμφανίστηκε από το πουθενά και άρχισε να αρρωσταίνει αδιάκριτα όλο τον κόσμο, σκοτώνοντας ευπαθείς ομάδες συνανθρώπων μας. Αυτός ο αόρατος εχθρός κατόρθωσε για δύο μήνες να κλείσει πόλεις και οικονομίες σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, ν’ ανατρέψει την καθημερινότητα μας και ν’ απειλήσει με αφανισμό την ανθρωπότητα;
Θα έμοιαζε με σενάριο χολιγουντιανής ταινίας αλλά το ζήσαμε και το ζούμε. Καθημερινά βιώνουμε την ανατροπή στον τρόπο ζωής μας και εργασίας μας.
Αυτός ο ιός επέφερε ραγδαίες αλλαγές και στην εκπαίδευση, ωθώντας τη βίαιη μετάβασή της σε μια νέα διαδικτυακή εποχή.
Ήταν όμως πάντοτε η σχέση του δασκάλου με το μαθητή που προωθούσε την πρόοδο και την αλλαγή και είναι πάλι αυτή η ίδια αμετάλλακτη σχέση, η κινητήριος δύναμη που επέφερε την άμεση αλλαγή στην προσέγγιση του μαθητή στην εποχή μας.
Τρείς μήνες μετά το επιβεβλημένο lockdown, στις αρχές του Μάρτη, οι μαθητές μας έρχονται αντιμέτωποι με τις εξετάσεις γλωσσομάθειας σε όλες τις βαθμίδες. Θα θέλαμε να ευχηθούμε σε όλους τους, αλλά κυρίως σε εκείνους που θα διαγωνιστούν στα επίπεδα Β2 καιC2, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Τρεις μήνες πριν, στις αρχές του Μάρτη, όταν επιβλήθηκε τοlockdown, βρεθήκαμε σε αχαρτογράφητα νερά, σε καταστάσεις που δεν είχαμε βιώσει ποτέ πριν μέχρι τότε. Η αμηχανία μας όμως δεν κράτησε πολύ, γιατί έπρεπε να βρεθεί τρόπος να ανακτηθεί ο έλεγχος, ν’ ανακτηθεί η επαφή με τα παιδιά. Μέσα σεδυομόνο μέρες, βρέθηκε η κατάλληλη πλατφόρμα, οργανωθήκαμε και οργανώσαμε και τους μαθητές μας σε ομάδες. Πρώτα τα τμήματα εξετάσεων Β2 καιC2 και μετά τα υπόλοιπα τμήματα. Ξενυχτήσαμε, κουραστήκαμε και αντιμετωπίσαμε προβλήματα. Όμως, για κάθε πρόβλημα που προέκυψε στην πορεία, βρήκαμε και μια λύση, και δεν αφήσαμε κανένα παιδί να νιώσει εγκαταλελειμμένο και αποκομμένο από το σύνολο, γιατί έπρεπε να μην χαθεί ο στόχος και να μην πάνε στράφι οι προσπάθειες ετών.
Τον Μάρτιο δεν γνωρίζαμε αν θα γίνουν εξετάσεις φέτος, ξέραμε όμως ότι θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι για αυτές, και αυτό υπήρξε ο οδηγός μας.
Σήμερα λοιπόν, τρεις μήνες μετά, είμαστε ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ για κάθε ένα από τα παιδιά του Σχολείου μας που πάσχισε να μάθει πίσω από μια οθόνη, μια οθόνη που σιγά - σιγά έπαψε να είναι απρόσωπη και έγινε η άυλη αίθουσά μας, η νέα μας πραγματικότητα. Είμαστε περήφανοι γιατί η πανδημία μας δίδαξε ότι όλα γίνονται αρκεί να το θελήσεις. Είμαστε περήφανοι γιατί σήμερα είμαστε όλοι, δάσκαλοι και παιδιά, πιο δυνατοί, πιο αποφασισμένοι,πιο σοφοί.
Είμαστε περήφανοι γιατί ΕΜΕΙΣ γίναμε καλύτεροι στα δύσκολα.
Καλή επιτυχία παιδιά!
