Λαμία: Κάνουν "ράλλυ" μέσα στην πόλη

«Δεν αντέχουμε άλλο αυτή την κατάσταση» λένε οι κάτοικοι στα Γαλανέικα Λαμίας.

Διαβάστε την καταγγελία - διαμαρτυρία μιας κατοίκου της περιοχής, η οποία ζητά τα αυτονόητα, που όμως φαντάζουν αδύνατα.

«Βγήκε από το αμάξι του να πάρει έναν καφέ και τον παρέσυρε αυτοκίνητο που έτρεχε σαν τρελό μέσα στην πόλη. Ήταν μόλις λίγα μέτρα από το σπίτι μας».

Αυτές ήταν οι κουβέντες μιας συντετριμμένης συζύγου που ζει κάτι από αυτά που κανείς δεν πιστεύει πως μπορούν να συμβούν.

Κι όμως, συνέβη. Μέσα σε μια πόλη, σαν τη δική μας, σαν κάθε πόλη.

Η οδός Παπασιοπούλου εδώ και περίπου ένα χρόνο έχει μεταμορφωθεί σε πίστα αγώνων. Κανένας σεβασμός στα όρια ταχύτητας, στα φανάρια, στις ώρες κοινής ησυχίας, στους κανόνες ασφάλειας, στον συνάνθρωπο που κοιμάται, δουλεύει, πίνει καφέ, θέλει να περάσει απέναντι στον δρόμο. Αμάξια με τέρμα μουσική, οδηγοί με άγρια διάθεση, σπινιαρίσματα, μαρσαρίσματα, χειρόφρενα στις στροφές και ένα υψωμένο «μεσαίο δάχτυλο» σε όλους μας και σε όλα! Αγνοούν τα πάντα επιδεικτικά και με καμάρι!

Οι θαμώνες των καφετεριών δεν μιλούν. Οι άνθρωποι που μένουν στην γειτονιά δεν μιλούν. Οι καταστηματάρχες δεν μιλούν. Σιωπηλή αγανάκτηση; Σιωπηλή διαμαρτυρία; Σιωπηλή αποδοχή; Πότε άλλαξε κάτι με την σιωπή;

Κάθε μέρα και ένα τροχαίο σε αυτή την πόλη. Αυτοκίνητα πάνω σε τοίχους, σε τζαμαρίες, αναποδογυρισμένα, STOP και φανάρια παραβιασμένα. Με απάθεια πλέον διαβάζουμε τις ειδήσεις, δεν μας προκαλεί καμία εντύπωση. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, λέμε. Έτσι είναι η κατάσταση, λέμε.

Τι χρειάζεται για να αποκτήσουμε τα αυτονόητα; Λίγη ηρεμία την ώρα που κοιμόμαστε, ασφάλεια την ώρα που το παιδί μας περνάει το δρόμο να πάει στα αγγλικά του, λίγη ποιότητα ζωής μέσα στον αστικό ιστό; Αστυνόμευση; Πρόστιμα; Κάμερες; Καταγγελίες; Συστάσεις σε φίλους και συγγενείς που ξέρουμε ότι κάνουν τα ίδια; Ή μήπως ένα θανατηφόρο δυστύχημα; Από αυτά που ταρακουνάνε τις μικρές κοινωνίες και όλοι κλείνουμε το στόμα μας από οδύνη, γιατί τόσο καιρό κλείναμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας από συνήθεια;

Σε ποιον πρέπει να μιλήσουμε; Ποιος θα επαναφέρει το αίσθημα ασφάλειας και ηρεμίας που όλοι δικαιούμαστε να νιώθουμε;

Αναγνώστρια