ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ 1922 – 2022 100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΝΗΜΗΣ - Αφιέρωμα στην προσφυγιά
Κείμενο, εμπνευσμένο από το έργο ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ, του Λαμιώτη ζωγράφου Αλέκου Κοντόπουλου (1932 - 0.60 Χ 0.45 – ΚΡΑΓΙΟΝΙΑ). Εκτίθεται στην Αίθουσα με τη Μόνιμη Συλλογή Έργων του Αλέκου Κοντόπουλου, στη Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας, “Αλέκος Κοντόπουλος”. Το κείμενο περιλαμβάνεται στον 35ο τόμο του Φθιωτικού Λόγου, που είναι αφιερωμένος στη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο Φθιωτικός Λόγος εκδίδεται από τον Όμιλο Φθιωτών Λογοτεχνών & Συγγραφέων.
Απόψε, θ’ άφηναν το κουτσομπολιό στη μέση -δεν το έκαναν ποτέ αυτό!
Κοίταξαν όλες με θαυμαστό συγχρονισμό εκεί που τέλειωνε το καλντερίμι
και άρχιζε ο χωραφόδρομος. Με ορθάνοιχτα μάτια και στόμα ανοιχτό, λες
και θα τις βοηθούσε να καταλάβουν καλύτερα τι ήταν αυτό που άκουγαν.
Τι ήταν η περίεργη βοή που έμοιαζε να έρχεται κατά το μέρος τους;
Η βοή έγινε γρήγορα εικόνα, σαν φάνηκε το πρώτο κάρο.
Οι πέντε γυναίκες κοιτάχτηκαν για μια στιγμή. Έμοιαζαν να έχουν το ίδιο
πράγμα στο μυαλό τους, κι ας μην άλλαξαν ούτε μιλιά. Έκλεισαν το στόμα
τους. Τα μάτια τους σκοτείνιασαν.
Περίμεναν να κοντοζυγώσουν τα κάρα. Ήταν πολλά και ήταν το ένα πίσω
Οι πρόσφυγες, γιατί… πρόσφυγες ήταν -είχαν φτάσει τα νέα μέρες τώρα, κι
έλεγαν ότι άφηναν τα σπίτια τους, έπαιρναν ό,τι μπορούσαν να κουβαλήσουν,
Οι πέντε φιλενάδες, τους συμπόνεσαν. Πόνεσε η ψυχή τους. Σκίστηκαν τα
σπλάχνα τους.
– Κοιτάτε κείνη την αγγελοκάμωτη, την εμορφοκαμωμένη! Άμαθη θα ήτανε
σε τέτοια! Αυτή με το βυζανιάρικο στην αγκαλιά λέω, που είναι έτοιμη να
λιγοθυμήσει!
– Και ποιος είναι μαθημένος σ’ αυτά τα πράγματα; Αλλοίμονό μας, να λες…
Καλέ ετούτοι εδώ, ξεριζώθηκαν! Κι εκείνος ο γέροντας, ωχ... Δεν καταλαβαίνει
ο δόλιος αν ζει, ή αν πέθανε!
– Και τον άλλον, το δύστυχο, που τον κουβαλάνε αγκαλιά, δεν τον βλέπεις;
– Και τα παιδάκια; Πω, πω, τα παιδάκια! Με σκισμένα παπούτσια! Ωχ, εκείνο
δεν είναι ποδεμένο! Φεύγω! Φεύγω, πάω στο σπίτι! Τα ‘χω βασταγμένα!
Όλα! Ρούχα, παπούτσια… απ’ τα παιδιά μου, όταν ήταν μικρά! Κρατήστε
τους! Να περιμένουν μέχρι να φέρω ό,τι βρω… σε κάποιο θα ταιριάξουν…
– Κι αυτή εκεί η κυρά, γιατί κυρά θα ήταν, κοιτάτε… δαντέλες κρέμονται απ’
τα μανίκια της, τι εμορφοκαμωμένη είναι κι ας γέρασε… τι στερνά θα ‘χει κι
αυτή…
– Τα στερνά της; Κανένας δεν ξέρει τα στερνά του! Αφήστε τα αυτά τώρα και
κοιτάτε πώς να τους βοήσουμε!
– Τρέχα εσύ, που ’σαι μικρότερη, πες να χτυπήσουν την καμπάνα, να μαζευτεί
το χωριό, να δούμε τι θα κάνουμε με δαύτους! Πού να τους κοιμίσουμε απόψε,
κι αύριο βλέπουμε, έχει ο Θεός…
Το κουτσομπολιό, θα το τέλειωναν αύριο, μεθαύριο… για απόψε ο Θεός είχε
άλλα σχέδια.
Συνδέσου με την ομάδα του lamiareport.gr στο Viber για άμεση ενημέρωση
Ακολούθησε το LamiaReport.gr στο Google News για όλες τς τελευταίες χρηστικές ειδήσεις
Ακολούθησε το LamiaReport στο Facebook ...για να μη χάνεις είδηση!