Κώστας Στεφανής: Το Ράλλυ Ακρόπολις αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο για τη χώρα μας

Το όνομα του Κώστα Στεφανή είναι ταυτόσημο με το χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Σε ηλικία 17 ετών, μία κοπάνα από το σχολείο με ένα δανεικό ποδήλατο από τον μπακάλη της γειτονιάς, για να δει με έναν φίλο του μια ειδική διαδρομή του Ράλλυ Ακρόπολις στην Πάρνηθα, στάθηκε η αφορμή για την ενασχόλησή του με το χώρο σαν συνοδηγός.

Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, συνεχίζει να «γράφει» εντυπωσιακά ρεκόρ.

Ο Κώστας Στεφανής στις 5 Σεπτεμβρίου θα βρεθεί στην αφετηρία του Ράλλυ Ακρόπολις για 30η φορά και θα συμπληρώσει 49 χρόνια και τρεις μήνες στον κόσμο του WRC όπου εισήλθε με το Ράλλυ Ακρόπολις του 1975.

Ο μοναδικός στον κόσμο συνοδηγός που έχει στο βιογραφικό του λίγους μήνες περισσότερης ενασχόλησης στον χώρο, είναι ο Φινλανδός Timo Hantunen, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του το 1974, σε ηλικία 24 ετών.

Την προσπάθεια του Κώστα Στεφανή αυτήν τη χρονιά θα συνοδεύει η φράση «49 years rocks & dust». Μία φράση μέσα στην οποία περικλείονται πολλές πέτρες, σύννεφα σκόνης και μια αγάπη δίχως όρια για το χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, έναν χώρο στον οποίο ο Κώστας Στεφανής για να διεισδύσει χρησιμοποίησε σαν κερκόπορτα τη δημοσιογραφία.

Ο Κώστας Στεφανής από την πρώτη στιγμή που ήρθε σε επαφή με το σπορ δεν εντυπωσιάστηκε από το ρόλο του οδηγού αλλά από εκείνον του συνοδηγού. Δεκαεφτάχρονο παιδί τότε, κατάλαβε τη δυσκολία και τις ιδιαίτερες ευθύνες που έχει ο συνοδηγός σε έναν αγώνα.

Γιατί συνοδηγός και όχι οδηγός;

«Από την πρώτη επαφή που είχα με το χώρο και βλέποντας το εσωτερικό του αγωνιστικού αυτοκινήτου κατάλαβα την εγκεφαλική δουλειά του συνοδηγού. Θα τον παρομοίαζα με τον μαέστρο μιας ορχήστρας.

Σε ένα Ράλλυ -λόγω της διάρκειας- στις απλές διαδρομές ο συνοδηγός είναι απαραίτητος για να κατευθύνει τον οδηγό αλλά και στις ειδικές για να του διαβάζει τις σημειώσεις που έχουν δημιουργήσει μαζί τις ημέρες των αναγνωρίσεων».

Ο Κώστας Στεφανής για να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία.

«Η δημοσιογραφία ήταν ο… πολιορκητικός κριός που θα μου άνοιγε την πόρτα για να εισβάλω στο χώρο των αγώνων» σχολιάζει γελώντας ο 75χρονος.

Από την ημέρα που ο Κώστας Στεφανής βρέθηκε στην Πάρνηθα για να παρακολουθήσει εκείνο τον αγώνα, άρχισαν να μπαίνουν οι βάσεις για το μέλλον. Ένα μέλλον που συνυφάνθηκε άρρηκτα με το μηχανοκίνητο αθλητισμό και, ιδιαίτερα, με το Ράλλυ Ακρόπολις.

«Πρόκειται για έναν θεσμό που έχει μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου και νιώθω έναν τεράστιο σεβασμό για την ιστορία του».

Ο Κώστας Στεφανής γεννήθηκε στο Μοσχάτο και από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 μπήκε στο χώρο της δημοσιογραφίας. Έχει εργαστεί στη «Βραδυνή, την «Απογευματινή», στα περιοδικά «Auto Tourism» και «Πίστες και Τροχοί», ενώ από το 1999 έως σήμερα είναι παρουσιαστής της τηλεοπτικής εκπομπής «Traction».

Από την ηλικία των 21 ετών κάθισε στη θέση του συνοδηγού, μία θέση που την υπηρετεί μέχρι σήμερα. Το ντεμπούτο του στο Ράλλυ Ακρόπολις έγινε το 1975.

«Το Ράλλυ Ακρόπολις αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο για τη χώρα μας που της προσφέρει παγκόσμια προβολή. Πρόκειται για ένα σπορ που το παρακολουθούν παθιασμένα σε όλο τον κόσμο και η εικόνα από την πανέμορφη Ελλάδα αποτελεί πόλο έλξης.

Πολλές φορές σε αποστολές στο εξωτερικό έχει τύχει να με ρωτήσουν εάν μία περιοχή είναι τόσο όμορφη όσο την είδαν μέσα από τις εικόνες ενός Ράλλυ Ακρόπολις».

Ο πολύπειρος συνοδηγός στις 5 Σεπτεμβρίου θα βρεθεί στην αφετηρία του EKO Ράλλυ Ακρόπολις δίπλα στον γιο του, Μάνο Στεφανή. «Με τον Μάνο θα τρέξουμε με ένα Ford Fiesta Rally3. Έχουμε ως στόχο να κάνουμε έναν έξυπνο και γρήγορο αγώνα, όσο μας επιτρέπουν οι καταστάσεις.

Επειδή υπάρχει αγωνιστική απραξία θα αγωνιστούμε με την εμπειρία και με τη σοφία που μπορεί να μας προσφέρει αυτή η εμπειρία. Δε θα βασιστούμε στην ταχύτητα αλλά στη γνώση. Η εφετινή διοργάνωση είναι ένα κλασικό Ράλλυ Ακρόπολις με τις γνωστές δυσκολίες που απαρτίζουν τον χαρακτήρα του.

Ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην, ουσιαστικά, δεύτερη ημέρα, το Σάββατο, η οποία θα είναι τεράστια, χωρίς ενδιάμεσο σέρβις, κάτι που κατά πάσα πιθανότητα, θα καθορίσει και την εξέλιξη του αγώνα.

Εύχομαι σε όλους τους αγωνιζόμενους, τους διοργανωτές, του θεατές και σε όλους όσοι εμπλέκονται σε αυτή την τεράστια διοργάνωση καλή επιτυχία.

Οι θεατές στις μετακινήσεις τους να μη χρησιμοποιούν μεγάλες ταχύτητες για να μην έχουμε ατυχήματα και τέλος να μην αφήνουν σκουπίδια στα πανέμορφα βουνά μας», υπογράμμισε ο κ. Στεφανής.

Πώς είναι για έναν πατέρα να είναι συνοδηγός στον γιο του; Υπάρχει φόβος;

«Σε αυτές τις περιπτώσεις το πρώτο που γίνεται είναι να διαγράφεται από το μυαλό η όποια συγγενική σχέση υπάρχει. Εάν δε γινόταν αυτό δεν θα υπήρχαν… χρόνοι στα χρονόμετρα. Μέσα στο αυτοκίνητο δεν υπάρχει η σχέση πατέρα-γιου.

Όταν διαβάζεις τις οδηγίες, οι πατημένες στροφές είναι πατημένες και οι φουρκέτες, φουρκέτες. Ο συνοδηγός απαγγέλει το… ποίημα και ο οδηγός εκτελεί. Όλα αυτά τα χρόνια, οι αγώνες αυτοκινήτων αποτελούν μέρος στη ζωή της οικογένειάς μου.

Την περίοδο των αγώνων η γυναίκα μου έχει ένα άγχος… γιατί θα πρέπει να πλύνει πολλές σκονισμένες αγωνιστικές φόρμες κλπ.».

Πολλά τα χρόνια στη θέση του συνοδηγού, πολλές και οι αναμνήσεις για τον Κώστα Στεφανή. Σε ερώτηση για τα Ράλλυ που έχουν χαραχτεί στη μνήμη του, ο 75χρονος επέλεξε δύο: «Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα Ράλλυ Χαλκιδικής, τότε που δεν κερδίσαμε με τον Τζίγγερ - όχι λόγω ικανοτήτων αλλά λόγω τεχνολογικής υπεροχής που είχε τη συγκεκριμένη στιγμή η άλλη ομάδα.

Θυμάμαι και το Ακρόπολις του 1978, όταν με τον Τάσο Ιαβέρη τουμπάραμε στην ειδική της Ριτσώνας χωρίς να φταίει ο Τάσος».

Ως συνοδηγός ο Κώστας Στεφανής έχει βρεθεί δίπλα σε σπουδαίους οδηγούς. Ποιοι άραγε να τον έχουν στιγματίσει; «Αν θυμάμαι καλά έχω βρεθεί δίπλα σε 33 οδηγούς. Από όλους έχω κάτι όμορφο να θυμάμαι.

Για να μη δημιουργηθούν στενοχώριες θα αναφερθώ στους επαγγελματίες που είχα την τύχη να βρεθώ δίπλα τους ως συνοδηγός όταν πήγαινα στον Αγώνα των Πρωταθλητών, στα Κανάρια Νησιά, ως προσκεκλημένος της Michele Mouton.

Εκεί κάθισα δίπλα σε όλους τους επαγγελματίες της εποχής και είδα τις διαφορές που υπήρχαν μεταξύ τους στην οδήγηση αλλά και τα χαρίσματα του καθενός».

Tι θα ευχόσασταν για το Ράλλυ Ακρόπολις;

«Να βρίσκεται για πάντα εκεί που του αξίζει, δηλαδή στο ημερολόγιο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ, όχι μόνο για το ίδιο το Ράλλυ αλλά και για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το οποίο έχει μία άλλη δυναμική όταν στο πρόγραμμά του συμπεριλαμβάνεται το Ράλλυ Ακρόπολις».