Ο Γιατρός που δε θα φύγει ποτέ από τις καρδιές μας…

Για τον Άνθρωπο και Επιστήμονα Γιώργο Κυριαζόπουλο…

Δύο χρόνια συμπληρώνονται από το θάνατο του διακεκριμένου επιστήμονα και ξεχωριστού ανθρώπου, Διευθυντή της ΜΕΘ του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, Γιώργου Κυριαζόπουλου.

Ο άνθρωπος που έσωζε ζωές ή που με τις παρεμβάσεις του, μέσω του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, έδινε ζωή σε άλλους, «έφυγε» μετά από επιπλοκές στο χειρουργείο που είχε υποβληθεί στις 22 Νοεμβρίου 2020.

Ο Γιώργος Κυριαζόπουλος ήταν ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον ιατρικό κόσμο και ήταν μια από τις λίγες «πολυτέλειες» που είχαμε κρατήσει σε ολόκληρη τη Στερεά Ελλάδα.

Άφησε δυσαναπλήρωτο κενό στο Νοσοκομείο Λαμίας, ενώ ετοιμαζόταν για την μεγάλη μάχη με τον κορωνοϊό, όντας ο ίδιος Συντονιστής covid για όλη τη Στερεά και πολύτιμο μέλος της Επιτροπής Υγείας του Δήμου Λαμιέων.

Αν και δεν πρόλαβε να ακούσει ούτε τις ανακοινώσεις για το εμβόλιο, είχε «διαγνώσει» ότι «η πολιτική θα επικρατήσει της επιστήμης» και στο τέλος θα γελειοποιηθεί από τον «παγκόσμιο τραγέλαφο του κορωνοϊού». Το άρθρο που δημοσίευσε στο LamiaReport, σχετικά με τον κορωνοϊό, διαβάστηκε από δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες και είχε αγγίξει πάρα πολλούς από αυτούς. Έτυχε να είμαστε παρέα, όταν άνθρωποι, που δεν τον γνώριζαν προσωπικά, τον σταματούσαν στο δρόμο για να του δώσουν συγχαρητήρια για τις απόψεις του και δε σας κρύβω ότι καμάρωνα ως φίλος του, «κλέβοντας» λίγο από τη λάμψη του…

Ο Γιώργος Κυριαζόπουλος ως Γιατρός είχε το σεβασμό όλων των συναδέλφων του και το όνομά του ήταν γνωστό σε όλη την Ελλάδα.

Ως Άνθρωπος ήταν δοτικός, ευχάριστος, ευφυής και με εξαιρετικό χιούμορ. Όσοι όμως είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε προσωπικά, είχαμε δει και το μεγαλείο της καρδιάς του.

Παρά τους τίτλους και τη θέση του, τις γνώσεις και την κοινωνική αποδοχή, παρέμενε πάντα απλός, καταδεκτικός άνθρωπος, έτοιμος να δώσει ότι μπορεί.

Πάντα συστηνόταν με το μικρό του όνομα, ούτε ως γιατρός, ούτε πολύ περισσότερο ως διευθυντής. Όχι φυσικά γιατί απαρνιόταν την ιατρική του ιδιότητα. Απεναντίας, η ιατρική, ήταν η ζωή του. Ποιος άλλος θα είχε άλλωστε στις διακοπές του, εκτός από τα απαραίτητα φάρμακα και παραϊατρικά, ακόμη και σετ διασωλήνωσης; Επίσης ήταν έτοιμος να φύγει για να πάει να βοηθήσει, οποιαδήποτε ώρα και οπουδήποτε και αν ήταν.

Τους ανθρώπους όμως, τους κέρδιζε πρωτίστως ως Γιώργος. Δε θα ξεχάσω το τελευταίο καλοκαίρι που βρεθήκαμε μαζί στην αγαπημένη του Αγία Κυριακή Τρικερίου όταν ένας επαγγελματίας της περιοχής που τον γνώριζε για χρόνια και τον χαιρετούσε, αποφάσισε να τον ρωτήσει που μένει και τον έβλεπε κάθε καλοκαίρι στον τόπο του. Του δείχνει λοιπόν ο Γιώργος το σπίτι «με τα σημάδια» στην απέναντι παραλία και εκείνος τότε του γυρίζει απορημένος.

- «Μα αυτό είναι το σπίτι του γιατρού από τη Λαμία»

- «Ε, εγώ είμαι ο γιατρός από τη Λαμία», του απαντάει!

- «Εσύ; εγώ σε είχα γνωρίσει σαν καπετάν - Γιώργη» του αντιγύρισε και του έμεινε.

Αλλά δεν απείχε και πολύ από την πραγματικότητα αυτός ο… τίτλος. Ήταν πραγματικά καπετάνιος. Έτσι τον έλεγαν άλλωστε και «τα παιδιά του» στη ΜΕΘ, έτσι τον γνωρίσαμε κι εμείς οι άλλοι. Συγκέντρωνε όλες τις ιδιότητες του καπετάνιου. Αρχηγός, γνώστης κι έτοιμος να δώσει ακόμη και τη ζωή του για το πλήρωμα και τους επιβάτες του.

Υπάρχουν κι άλλες μικρές ή μεγαλύτερες ιστορίες που μαρτυρούν το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου. Είχε πολλά ακόμη να προσφέρει ο Γιώργος Κυριαζόπουλος, για αυτό και η απώλειά του μας προκαλεί θλίψη και πόνο και θα μας προκαλεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Στα αγαπημένα του κορίτσια, τη Μαρία και την Έλενα, εύχομαι να τους δίνει ο Θεός δύναμη. Ο αγαπημένος τους σύζυγος και πατέρας, θα είναι πάντα ανάμεσά μας, αφού θα ζει στο μυαλό και στις καρδιές μας…

Κυριάκος Καραγιάννης