Λαμία: Πως οι τράπεζες - funds παίρνουν πίσω τα κατασχεμένα των οφειλετών

Τα πουλήσανε ως «κόκκινα δάνεια» σε εταιρίες με έδρα την αλλοδαπή και στους πλειστηριασμούς τα «χτυπάνε» εταιρίες θυγατρικές της αρχικής τράπεζας!...

Μία ακόμη περίπτωση ηλεκτρονικού πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας οικογένειας Λαμιωτών έρχεται στην επικαιρότητα για ποσό μάλιστα που δεν υπερβαίνει τα 50.000 ευρώ.

Κατά του συγκεκριμένου πλειστηριασμού, η δικηγόρος της οικογένειας Σοφία Σταυράκη, έχει καταθέσει αίτημα ανακοπής, καθώς ως επισπεύδουσα της διαδικασίας παρουσιάζεται μια εταιρία με έδρα την Αθήνα που ως αντικείμενο έχει τη διαχείριση απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις.

Το κομμάτι αυτό βέβαια θα αποτελέσει αντικείμενο των δικαστικών αρχών με τις δύο πλευρές να μπορούν να καταθέσουν τα στοιχεία τους για το αν μπορεί η όχι η συγκεκριμένη εταιρία να προχωρά τη συγκεκριμένη διαδικασία πλειστηριασμού.

Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει το γεγονός ότι η διαχειρίστρια εταιρία ενεργεί για λογαριασμό Fund με έδρα το εξωτερικό, που φέρεται να αγόρασε το δικαίωμα του δανείου από Ελληνική Τράπεζα.

Ο διακριτικός τίτλος του συγκεκριμένου Fund, όλως παραδόξως (!) εμφανίζεται και σε μια Μονοπρόσωπη Ανώνυμη Εταιρία με έδρα την Αθήνα, η οποία ήταν και η μοναδική που κατέθεσε προσφορά για την αγορά του ακινήτου στην αρχική τιμή των 50.000 ευρώ.

Σύμφωνα με την κα Σταυράκη η συγκεκριμένη ΜΑΕ έχει γραφεία στο κτίριο όπου επίσης παραδόξως στεγάζεται η Τράπεζα που είχε «ξεπουλήσει» το αρχικό δάνειο στο Fund και το Διοικητικό της Συμβούλιο (Πρόεδρος, Διευθύνων και Μέλος) είναι τραπεζικοί υπάλληλοι. Το δε μετοχικό της κεφάλαιο σύμφωνα με τη σύσταση της εταιρίας μέσω της υπηρεσίας μιας στάσης, παρουσιάζεται στα 25.000 ευρώ.

«Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει»

Την περίπτωση που ο απλός λαός θα περιέγραφε ως «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει», περιέγραψε αναλυτικά στο LamiaReport η κα Σταυράκη:

«Με λύπη δυστυχώς παρατηρούμε το ‘’νόμιμο φαινόμενο’’ ακίνητα που βγαίνουν σε πλειστηριασμό με επίσπευση μιας διαχειρίστριας εταιρίας, να κατακυρώνονται τελικά σε θυγατρική μονοπρόσωπη εταιρεία της αλλοδαπής εταιρίας που έχει αγοράσει το δάνειο, το λεγόμενο fund. Δηλαδή η εταιρία που απέκτησε τα δάνεια του ελληνικού λαού δυνάμει ‘’αδύναμων’’ συμβάσεων και σε εξευτελιστικές τιμές, τελικά να είναι υπερθεματίστρια (μέσω της θυγατρικής της) και να παίρνει τα ακίνητα στην τιμή της α’ προσφοράς.

Αυτά που λέω αποδεικνύονται σε πρόσφατη υπόθεση συμπολίτη μας του οποίου η πρώτη κατοικία βγήκε σε πλειστηριασμό για λογαριασμό fund που έχει έδρα το Δουβλίνο και το ακίνητο εν τέλει ‘’πήρε’’ μονοπρόσωπη εταιρία που παρουσιάζεται με τον ίδιο διακριτικό τίτλο με τον fund αλλά έχει έδρα την Αθήνα και για το αρχικό ποσό πλειστηριασμού ύψους 50.000 ευρώ.»

Πέρα από το ηθικό όμως μέρος η κα Σταυράκη επιμένει και στο κομμάτι ότι δε θα έπρεπε τη διαδικασία να είχε προκαλέσει μια εταιρία που μόνο διαχειρίζεται απαιτήσεις:

«Οι πράξεις εκτέλεσης από τη γνωστή ανώνυμη εταιρία διαχειρίσεως απαιτήσεων και δανείων έγινε πριν την έκδοση της με αριθμό 822/2022 αποφάσεως του Αρείου Πάγου που αναφέρει επί λέξει ‘’… Ο νόμος, στην περίπτωση της μεταβίβασης απαιτήσεων με σκοπό την τιτλοποίηση κατά τους ορισμούς του ν. 3156/2003, δεν απονέμει στην εταιρεία διαχειρίσεως (με την οποία συμβάλλεται η εταιρεία αποκτήσεως) την ιδιότητα του μη δικαιούχου ή μη υπόχρεου διαδίκου…’’ Αυτό σημαίνει ότι οι εταιρίες διαχείρισης των δανείων έχουν μόνο δυνατότητα διαχειριστικών πράξεων, όπως πχ πρόσκληση του δανειολήπτη για ρύθμιση της οφειλής του, και όχι την δυνατότητα να είναι διάδικοι, δηλαδή να προβαίνουν ως αιτούσες σε έκδοση διαταγών πληρωμής ή ως επισπεύδουσες σε πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης. Επειδή όμως υπήρξαν κι αντίθετες αποφάσεις δικαστηρίων, το θέμα έχει παραπεμφθεί προς επίλυση στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (ΑΠ 1873/2022)».