Τέμπη: Συγκλονιστική μαρτυρία επιζώντος - «Είχα να μπω σε τρένο από το 1985 - Ήθελα να ταξιδέψω Δευτέρα και με έβαλαν Τρίτη»

Στις δύσκολες στιγμές που πέρασε μετά τη φονική σύγκρουση στα Τέμπη, καθώς και στο πώς ο ίδιος σώθηκε «από θαύμα», αναφέρθηκε ένας εκ των επιβατών της επιβατικής αμαξοστοιχίας, ο οποίος βρισκόταν στο 3ο βαγόνι.

Με σύσσωμη την ελληνική κοινωνία να παραμένει μουδιασμένη από την πρόσφατη τραγωδία, η Ελλάδα ζήτησε την παροχή στήριξης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τον εκσυγχρονισμό των σιδηροδρόμων της και τη βελτίωση της ασφάλειάς τους, ενώ στο «φως» ήρθε και νέο, συγκλονιστικό βίντεο-ντοκουμέντο, λίγα λεπτά μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Την ίδια ώρα, οι μαρτυρίες των επιζώντων για όσα ακολούθησαν της φονικής σύγκρουσης προκαλούν σοκ.

Τέμπη: Είχα να μπω σε τρένο από το 1985 -Ήθελα να ταξιδέψω Δευτέρα και με έβαλαν Τρίτη

Ο κ. Θοδωρής Κατσιούλης επέβαινε στο 3ο βαγόνι της επιβατικής αμαξοστοιχίας το βράδυ της μοιραίας σύγκρουσης.

Ο ίδιος, μιλώντας στην εκπομπή «Πάμε Δανάη!», περιέγραψε τις τραγικές στιγμές που βίωσε το βράδυ της Τρίτης.

«Θέλω να μεταφέρω την αμέριστή μου συμπαράσταση στις οικογένειες των θυμάτων που έχασαν τους δικούς τους σε αυτό το δυστύχημα. Η καρδιά μου είναι μαζί τους. Μπορεί να ήμουν και εγώ ένας από αυτούς. Είχα να πάρω το τρένο από το 1985. Έπαιρνα πάντα το λεωφορείο, αλλά μου είπαν πολλοί ότι ήταν γρήγορο και ευχάριστο το ταξίδι με το τρένο. Το αποφάσισα τελευταία στιγμή. Είχα τη θέση 41 στο τρίτο βαγόνι. Ήθελα να γυρίσω τη Δευτέρα και δεν έβρισκα εισιτήριο, και αναγκαστικά με έβαλαν την Τρίτη», ανέφερε αρχικά ο κ. Κατσιούλης.

Περιγράφοντας το ταξίδι του, ο ίδιος σημείωσε: «Ξεκίνησε το τρένο από τον Σταθμό Λαρίσης στις 19:20 με πάρα πολύ κόσμο. Η πρώτη καθυστέρηση έγινε στα Παλαιοφάρσαλα. Βγήκαμε από το τρένο και εγώ πήγα μπροστά προς τον οδηγό. Ο μηχανοδηγός είχε ανοιχτή την πόρτα και άκουσα για βλάβη σε κάτι καλώδια».

«Συνέχισα να προχωράω στα βαγόνια και είδα τους επιβάτες και την καφετέρια με τους δύο εργαζομένους. Όλοι οι επιβάτες ήταν χαρούμενοι και νέα παιδιά. Είχαμε γνωριστεί με κάποιους συνεπιβάτες. Έναν κύριο τον θυμάμαι, κάναμε και πλάκα. Δίπλα μου κάθονταν δύο παιδιά από την πόλη μου, αδέρφια. Μετά το δυστύχημα ξαναείδα μόνο τα δύο αδέρφια. Ένα παιδί που καθόταν πίσω μου νοσηλεύεται στο νοσοκομείο στη Λάρισα με έγκαυμα στο πρόσωπο. Όταν ξεκίνησε το τρένο από τη Λάρισα, άκουσα κάτι ήχους σαν να άλλαζε γραμμή. Την ώρα που κάθισα στη θέση μου με το κινητό έγινε η σύγκρουση», συνέχισε.

Τέμπη: Άρχισα να προσεύχομαι λέγοντας ένα-ένα τα ονόματα των αγαπημένων μου προσώπων

Ο κ. Κατσιούλης περιέγραψε τις τραγικές στιγμές που ακολούθησαν τη σύγκρουση.

«Από τη σύγκρουση δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα, ούτε να πιάσω το κινητό μου. Βρέθηκα στην απέναντι πλευρά, στα καθίσματα. Άνοιξα τα μάτια μου μετά από 10 δευτερόλεπτα και βλέπω ότι τα πάντα ήταν μαύρα και υπήρχε καπνός λευκός. Αναρωτιόμουν τι έγινε. Τα πρώτα δευτερόλεπτα υπήρχε απολυτή σιωπή και μετά ουρλιαχτά. Εκεί λέω "θα πεθάνω" και ξεκίνησα να προσεύχομαι. Η σκέψη μου ήταν να στείλω την αγάπη μου στα αγαπημένα πρόσωπα. Και άρχισα να προσεύχομαι λέγοντας ένα-ένα τα ονόματα όταν ήμουν κάτω. Με βάραινε πολύ εκείνη τη στιγμή το αν έχω προλάβει να συγχωρέσω και να συγχωρεθώ από κάποιον που αφήνω πίσω. Ξεκίνησαν να τρέχουν αίματα πάνω μου. Πέρασαν δύο κορίτσια από πάνω μου και φώναζαν ότι είμαστε εγκλωβισμένοι και ότι έρχεται φωτιά. Δεν υπήρχε φωτιά στο βαγόνι μας, μόνο καπνός, δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα. Ένα παιδί σκαρφάλωσε και έσπασε το παράθυρο με ένα σίδερο. Ανέβηκε η μια κοπέλα και πήδηξε και πήρα θάρρος να πηδήξω και εγώ», είπε χαρακτηριστικά.

«Μου ζήτησε μια κυρία να βοηθήσω το κοριτσάκι της να βγει. Μετά βγήκε και η μητέρα με το άλλο παιδάκι της. Υπήρχαν άνθρωποι που φώναζαν "βοήθεια". Άλλοι ήταν πεσμένοι κάτω, άλλοι ζητούσαν κάποιο μπουφάν. Φοβόμασταν μη γίνει και έκρηξη. Ξαναγυρίσαμε να βοηθήσουμε όποιον φώναζε για βοήθεια. Παρόλο που η πρώτη σκέψη ήταν να φύγουμε να σωθούμε, όλοι ήθελαν με κάποιον τρόπο να βοηθήσουν τους άλλους», συνέχισε ο κ. Κατσιούλης.

Τέμπη: «Είδα τον θάνατο μπροστά μου - Νιώθω ευγνωμοσύνη που ζω»

«Υπήρχαν άνθρωποι κάτω που δεν μπορούσαν να κουνηθούν. Πρώτα ήρθε η Αστυνομία, και μετά ήρθε η Πυροσβεστική και οι διασώστες με σχοινιά για να ανέβουμε. Εγώ δεν μπορούσα να περπατήσω, γιατί ζαλιζόμουν από το χτύπημα, και με πήρε στην πλάτη του κάποιος. Ήταν τεράστια η δύναμη της σύγκρουσης. Είδα τον θάνατο μπροστά μου. Γλίτωσα και νιώθω τυχερός. Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο σημαντικός είναι ο αέρας που αναπνέουμε. Είναι θαύμα. Νιώθω ευγνωμοσύνη που ζω», τόνισε ο κ. Κατσιούλης στη συγκλονιστική περιγραφή του.

Ο ίδιος εξήγησε ότι μετά τη σύγκρουση κατάφερε να εντοπίσει τη μητέρα με τα δύο παιδιά που είχε βοηθήσει, και ότι εκείνη τον ευχαρίστησε από μακριά.

«Περάσαμε με τον γιο μου από το Α.Τ. Τεμπών και ήταν μια οικογένεια που έψαχνε την κόρη της. Εκεί συγκινήθηκα πάρα πολύ. Να εξαφανιστούν άνθρωποι σε ένα δευτερόλεπτο;» διερωτήθηκε, κλείνοντας, ο κ. Κατσιούλης.