Στη 2η Κληρικολαϊκή Συνέλευση Νοτίου Αμερικής στην Αργεντινή ο Γιάννης Σαρακιώτης

Κοντά στους ομογενείς της Λατινικής Αμερικής είχε την ευκαιρία να βρεθεί ο Βουλευτής Φθιώτιδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Προοδευτική Συμμαχία Γιάννης Σαρακιώτης, ως εκπρόσωπος της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ορθοδοξίας (Δ.Σ.Ο.) στην Κληρικολαϊκή Συνέλευση, η οποία έλαβε χώρα στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής.

Ο κ. Σαρακιώτης συναντήθηκε με εκπροσώπους των ελληνικών κοινοτήτων της Αργεντινής, ενώ υπογράμμισε τη σημασία της διατήρησης των άρρηκτων δεσμών μεταξύ της ομογένειας με την πατρίδα, εν μέσω μιας κρίσιμης γεωπολιτικής συγκυρίας, κατά την οποία καθίσταται ευδιάκριτη η εν λόγω αδήριτη ανάγκη, πέραν της ηθικής υποχρέωσης. Επιπροσθέτως, η ελληνική αντιπροσωπεία έγινε δεκτή από τον Μητροπολίτη Μπουένος Άιρες κ. Ιωσήφ, στο πλαίσιο της οποίας επισημάνθηκε ο διακριτός ρόλος της Εκκλησίας στην ανάπτυξη και ευημερία των ορθόδοξων κοινοτήτων και του ελληνισμού στη Νότιο Αμερική. Παράλληλα, οι Έλληνες Βουλευτές συναντήθηκαν με συναδέλφους τους από το Κοινοβούλιο της Αργεντινής, έχοντας τη δυνατότητα να συζητήσουν για μια σειρά θεμάτων διμερούς ενδιαφέροντος όπως το εμπόριο και η πολιτιστική συνεργασία, αλλά και να τονίσουν τη σημασία εμπέδωσης διεθνούς σταθερότητας και ειρήνης στα φλεγόμενα μέτωπα των συγκρούσεων ανά τον πλανήτη.

Όπως ανέφερε ο κ. Σαρακιώτης στο πλαίσιο της τοποθέτησής του στην Κληρικολαϊκή Συνέλευση: «Πέραν των αξιοσημείωτων διμερών σχέσεων στον κλάδο της οικονομίας και του εμπορίου, η Ελλάδα και η Νότιος Αμερική μοιράζονται κοινές αξίες, κοινές ανησυχίες για θέματα διεθνούς ασφάλειας, αλλά και μια κοινή ιστορική πορεία μέσα από την παρουσία δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων, που διαβιούν σε κράτη όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Ουρουγουάη ή και η Χιλή […] Ευρισκόμενοι στο Μπουένος Άιρες, αντιλαμβανόμαστε τη διαχρονικά άρρηκτη σύνδεση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Διαμέσου της σημαντικής προσφοράς της Μητρόπολης του Μπουένος Άιρες, η φωνή της Ελλάδας φθάνει έως αυτή την απομακρυσμένη για εμάς ήπειρο εξ απόψεως γεωγραφίας, αλλά τόσο κοντινή συνάμα εξ απόψεως ιστορικών μνημών, ιδιοσυγκρασίας, κοινών παραστάσεων και αλληλοκατανόησης. Κατά συνέπεια, αποτελεί υποχρέωση και καθήκον για όλους εμάς, εκπροσώπους της Ελληνικής Πολιτείας αλλά και Πατέρες της Εκκλησίας, να πράξουμε ό,τι είναι δυνατόν ώστε η εν λόγω σχέση με την Ομογένεια να εξακολουθήσει να συνιστά φάρο ελπίδας και συνεργασίας και να ανθίσει έτι περαιτέρω με γνώμονα το σεβασμό στο ρόλο και στη θέση του Οικουμενικού Ελληνισμού».